In de Nijmeegse editie van deze krant las ik gisteren een stuk over de kermissen van vroeger en de bizarre mensen die daar tentoongesteld werden. Je moet betalen om hen te zien.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Welp
Terwijl ik meeleef met de vraag of de wolf terug is in Nederland, rook ik ineens carbolineum. Ik bevind me in een omgeving waarin niets met dit product is bewerkt, nee, het is de geur van een herinnering. Ik kijk even over mijn schouder en ben ongeveer vijftig jaar terug in mijn leven, in de tijd dat ik welp was, een jonge wolf dus, een kleine padvinder. Twee keer per week kwamen we bijeen op de ruime zolder van een clubhuis. Beneden huisden de oudere padvinders, de verkenners, jongens met stoere hoeden, wij waren daar nog lang niet aan toe, vandaar de zolder. En dáár rook het zwaar naar carbolineum. Ik ben niet lang welp geweest en aan de periode denk ik niet met genoegen terug. Toen ik erbij ging, vond ik het spannend, vooral het kopen van het uniform, samen met mijn moeder. Ik geloof dat ik dacht: nu hoor ik ergens bij. Dat wilde daarvoor niet zo goed lukken. Al gauw merkte ik echter dat ik in groepsverband niet op mijn plaats was. Bovendien raakte ik niet overtuigd van het nut van standaardhandelingen, zoals het salueren of op je hurken zitten om te luisteren naar de akela. Ik voelde er geen woedend verzet tegen, maar ze verscherpten het gevoel ergens niet thuis te zijn. Pas nu besef ik dat de geur van carbolineum dat gevoel telkens weer opnieuw verlevendigt. Ik wist niet waardoor het kwam. Nu wel, nu de wolf misschien sluipend terugkeert in Nederland. Ik sluit mijn ogen en het is een heldere winternacht, volle maan en in de verte klinkt gehuil. Heeft niets met gevaar te maken, maar met melancholie.
Columns
-
-
Twintig jaar geleden begon ik met het nemen van rijlessen en ongeveer twee jaar later na een stuk of zeven pogingen haalde ik mijn rijbewijs. Sindsdien volg ik alle berichten omtrent het Centraal Bureau Rijvaardigheid met warme aandacht, telkens weer opgelucht dat ik er niets me... lees meer
-
Oké, kogel door de kerk, schaker Niemann speelde vals en niet zo’n beetje ook. Ik heb het even gevolgd, vooral omdat het me intrigeerde hoe dan. Ook dat is inmiddels duidelijk, maar het interesseert me niet meer op volle kracht. Komt doordat ik valsspelen zo zielig vind, zeker a... lees meer
-
Prettig is het nergens heen en mijmerend door de zachte herfst te lopen. In de verte nadert een vage kennis die ik het liefst uit de weg ga. Graag zou ik een hoek omslaan, maar die is er niet. Ze komt met fladderende gebaren op me af. Ze ziet er altijd uit alsof ze naar een ontz... lees meer
-
Paar jaar geleden schreef ik een verhaal over een nieuwe wekker die het niet deed, vooral over mijn gesprek met de mevrouw van de klantenservice over deze kwestie. Dat gesprek liep niet op rolletjes. Toen ik haar vroeg of we een wekker die niet wekt, nog wel een wekker mogen noe... lees meer
-
De vroege zaterdagmorgen was bleek en nattig. Dat laatste niet op volle kracht, want af en toe popelde er zwak een brak zonnetje, maar toen ik de weekendboodschappen deed (liefst zo rap mogelijk) gutste de regen over me heen.
-
Op deze plaats heb ik er nooit een geheim van gemaakt dat er beroepen zijn die me fascineren zonder dat ik weet wat ze inhouden. Juist daarom, denk ik. Ik zie ze bijvoorbeeld op bestelbusje staan en graag loop ik er dan tijdje over te mijmeren.
Al jaren bomvrij op nummer éé... lees meer -
Wonderlijk dat `actieve herinnering’ in de Dikke Van Dale komt. Die hoeft niet per se nog dikker te worden. Als ik Van Dale was, zou ik onzin buiten de boot laten vallen.
Ooit is me uitgelegd wanneer een woord of term of uitdrukking in aanmerking komt in dat woordenboek te... lees meer -
Als Kamerleden zich onwenselijk gedragen, is er een integriteitscommissie die zich dan over de kwestie buigt. Of kán buigen, moet ik zeggen, want het is de vraag of de commissie dat wil.
-
Beschamend bericht: zangeres Melanie uit Arnhems hotel gezet. Wil het eigenlijk niet weten, maar goed, je leest het. Lang geleden dat ik een liedje van Melanie heb beluisterd, sympathiek repertoire.
Aanleiding was ruzie over een steak. Die aten zij en haar zoon in dat Arnhe... lees meer -
Niet dagelijks, maar vaak zeg ik tegen mezelf: “Kom op, verdiep je nou eens wat meer in de natuur!” Ik zeg dit chagrijnig, want het irriteert me echt dat ik van alles zie, en gráág zie, zonder precies te weten wat ik zie. Ik bedoel: hoe zit het met wat daar gebeurt?
-
Zo nu en dan geef ik les in gevangenissen. Aan gedetineerden. Of les, nou, ja zoiets. Het zijn in het begin schrijftips, maar waar het vooral over gaat is wat er gebeurt wanneer je woorden bedenkt voor wat je graag wilt vertellen. De moed dat te doen. En over wat je allemaal kun... lees meer
-
Aanschuiven. Zo heet het als je gast bent in een praatprogramma op televisie. Alsof je toevallig in de buurt was, per ongeluk naar binnen keek en zag dat er paar mensen aan tafel van gedachten zaten te wisselen en dat de gespreksleider dan wenkte: kom er rustig bij als zin hebt.... lees meer
-
Nog een paar keer luisterde ik gisteren het betoog van Thierry Baudet terug en telkens vond ik het jammer dat het kabinet verontwaardigd de zaal verliet. Ben nog steeds benieuwd in wat voor conclusie hij zou zijn beland. Neem tenminste aan dat hij een conclusie had voorbereid. W... lees meer
-
Hoewel ik vind dat we moeten uitkijken met woorden als `beleving’, vind ik
`Bioscoopervaring’ best kunnen. Met `bioscoopbeleving’ zou ik moeite hebben, wat komt doordat ik het gevoel heb dat veel te veel een beleving moet zijn, omdat het anders niks is. Vaak lees ik dat men... lees meer