Eergisteren, Prinsjesdag, was ik tot middernacht ver weg van het televisietoestel, heb dus niets gezien of gehoord van het politieke circus, want aangename bezigheden buitenshuis vroegen op volle kracht om alle aandacht.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Welp
Terwijl ik meeleef met de vraag of de wolf terug is in Nederland, rook ik ineens carbolineum. Ik bevind me in een omgeving waarin niets met dit product is bewerkt, nee, het is de geur van een herinnering. Ik kijk even over mijn schouder en ben ongeveer vijftig jaar terug in mijn leven, in de tijd dat ik welp was, een jonge wolf dus, een kleine padvinder. Twee keer per week kwamen we bijeen op de ruime zolder van een clubhuis. Beneden huisden de oudere padvinders, de verkenners, jongens met stoere hoeden, wij waren daar nog lang niet aan toe, vandaar de zolder. En dáár rook het zwaar naar carbolineum. Ik ben niet lang welp geweest en aan de periode denk ik niet met genoegen terug. Toen ik erbij ging, vond ik het spannend, vooral het kopen van het uniform, samen met mijn moeder. Ik geloof dat ik dacht: nu hoor ik ergens bij. Dat wilde daarvoor niet zo goed lukken. Al gauw merkte ik echter dat ik in groepsverband niet op mijn plaats was. Bovendien raakte ik niet overtuigd van het nut van standaardhandelingen, zoals het salueren of op je hurken zitten om te luisteren naar de akela. Ik voelde er geen woedend verzet tegen, maar ze verscherpten het gevoel ergens niet thuis te zijn. Pas nu besef ik dat de geur van carbolineum dat gevoel telkens weer opnieuw verlevendigt. Ik wist niet waardoor het kwam. Nu wel, nu de wolf misschien sluipend terugkeert in Nederland. Ik sluit mijn ogen en het is een heldere winternacht, volle maan en in de verte klinkt gehuil. Heeft niets met gevaar te maken, maar met melancholie.
Columns
-
-
Soms, heel soms nog maar, komt het voorbij, het befaamde lied uit de musical Anatevka: Als ik toch eens rijk was, dabbe-diebe-diebediebe-dom. Met het bronzen stem geluid van Lex Goudsmit, wie denkt er nog weleens aan hem?
-
Ah, dacht ik gisterochtend, straks de paarden op het strand van Scheveningen. Oefenen voor Prinsjesdag. Begin van een reeks beelden die bij de laatste maanden van het jaar horen. Nog even en dan zien we in het journaal winkels vol kerstpullen. Misschien later ook nog wat signale... lees meer
-
Het woord `fietsbridge’ kende ik niet.
Nee, moet anders beginnen. De intense zanger Jacques Brel stierf in 1978, maar blijft gelukkig velen van ons fascineren. Ik werk mee aan een theaterprogramma over zijn leven en werk en daarvan spelen we nu try-outs. Voordat het in wat... lees meer -
Helemaal begrijpen doe ik het niet, maar dat is mijn eigen schuld: ik heb te weinig zin me er in te verdiepen. Een theoloog, Arnold Huijgen, zegt dat de hel terug moet in de kerk. Ik ken de professor niet, heb geen verstand van hemel en hel, ben ook niet van de kerk, waarom zou... lees meer
-
Mensen zonder gevoel voor humor vind ik altijd intimiderend, zeker als ze ook niet kunnen lachen om humor van anderen. Zielig, ja ook. Misschien is zielig niet het goede woord. Ik kan medelijden met hen hebben, want er is iets misgegaan in hun leven. Gebeurde al vroeg. Je moet a... lees meer
-
Lachen om grapjes die niet echt leuk zijn, is een kunst die de meesten van ons wel beheersen. Is een vorm van beleefdheid. Niet dat je meteen proestend dubbel klapt, maar je laat een lach zien die iets is meer is dan een glimlach. Je maakt er ook geluid bij, want dat hoort zo.... lees meer
-
Misschien is het bij alle kappers zo, maar met de mijne heb ik het nooit over haar. Niet dat ik er graag over praat, nee zeg, maar daarvoor ben ik daar wél.
Mijn kapper houdt van opera’s, mannen en boeken over de verhouding tussen lichaam en geest. De volgorde van deze voor... lees meer -
Kunnen dieren denken? Ik weet het antwoord, heb er vaak over gelezen, maar toch blijft die vraag me bezigouden.
Ik lees een interview met filosoof Coen Simon van wie pas het (kleine) boek Dierenliefdeverscheen, geïllustreerd door Yoko Heiligers. Daarin gaat het we... lees meer -
Herrie in de Partij voor de Dieren, een van de aaibaarste groeperingen van het land. Wat is er aan de hand? Weten we niet. Natuurlijk niet, voeg ik eraan toe, want het gaat om integriteitschendingen en zodra die aan de orde zijn, wordt het meteen mistig.
-
Met verstandig doen heb ik altijd moeite. Misschien heb ik er zelfs een beetje een hekel aan. Komt vooral doordat ik vaak niet weet wat het is. Had ik als kind al. Bijvoorbeeld de vraag: “Is het wel verstandig wat je nu hebt gedaan?” Kon ik niets mee, ook omdat ik het al gedaan... lees meer
-
Op de radio hoorde ik gisterochtend een gesprek over het 50-jarig bestaan van het eerste officiële naaktstrand in Nederland (Callantsoog). Er waren plekken waar het ook kon, maar die hadden geen officiële goedkeuring. Of het een verschil maakt of je goedgekeurd naakt recreëert o... lees meer
-
In de trein is het warmer dan buiten, wat misschien logisch is. Een man en een vrouw komen aan de andere kant van het gangpad zitten. De vrouw ziet eruit alsof ze ieder moment kan gaan volksdansen, de man heeft een te korte broek aan en een dun overhemd vol vrolijke ballonnen. V... lees meer
-
Natuurlijk, alle muziek die ik wil horen kan ik via spotify in huis krijgen. Toch ben ik nog steeds koper, niet alleen omdat er hier in de buurt een fantastische muziekwinkel is. Daar weten ze precies waar ik van houd, en op vrijdag of zaterdag komen liefhebbers aan een grote ta... lees meer
-
`Nazomer’ vind ik een mooi woord. Ik ben nooit echt een liefhebber van de zomer geweest, hoewel dat dit jaar een beetje begon te veranderen, na het doornatte en kille begin, ik snakte naar warmte, meer licht en een andere geur dan die van natte jassen. Ik ergerde me eraan dat ik... lees meer