De meeste reclameboodschappen waaien langs me heen. Niet dat ik ongevoelig ben voor prikkels van buitenaf, maar ik hoor meestal wel wat er gezegd of gezongen wordt zonder dat het doordringt waar het precies over gaat. En als dat wel het geval is, doe ik er verder nauwelijks iets... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Werk
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel zagen. Zoiets heb ik nog nooit gedaan. Sterker nog: ik heb nog nooit stilgestaan bij de mogelijkheid. In mijn leven heb ik al aan heel wat tafels gezeten, maar tot nu toe is het geen seconde in me opgekomen er zelf een te maken. Een stoel trouwens ook niet. Ik geloof dat het nog erger is: geen enkel meubel. Ja, een kruidenrekje, eind jaren zeventig, maar toen ben ik erg geholpen door de eigenaar van de doe-het-zelfwinkel bij mij in de buurt. Die vroeg: `Hoe dacht je dat te gaan doen?’ Ik liet hem een tekening zien, een ontwerp. Daar keek hij lang naar. Een kruidenrekje is natuurlijk geen meubel, maar meer een soort voorziening, dingetje voor in de keuken, dat niet eens echt noodzakelijk is. Je kunt de potjes met kruiden ook gewoon op het aanrecht zetten. Een tafel zagen is het grote werk. Dan ben je dus met iets bezig. Begin je met zagen? Hangt natuurlijk af van je omgang met het materiaal. Zie je, daar heb je het alweer: ik weet heus wel hoe een tafel eruitziet, maar als ik er een zou moeten maken, wist ik niet waar ik moest beginnen. Misschien is het goed voor mijn karakter, als ik daar wel een idee over had. Poten, hoe maak je die? Kun je waarschijnlijk kant en klaar kopen, maar dat kan ook met de hele tafel. Nee, máken! Zágen!
Columns
-
-
Feestverlichting! Sinds januari heb ik er niet meer aan gedacht. Nu loop ik door een smalle straat waar twee mannen van de gemeente werkzaam zijn, een op een kleine oranje hoogwerker. De feestverlichting heeft de vorm van een pakje met een rood lint eromheen gestrikt. Het laatst... lees meer
-
Toen ik gisterochtend om een uur of 7 mijn sportkleding aantrok (nu lijkt het net alsof ik deze woorden stoer opschrijf, wat niet zo is), vroeg ik me af hoe het ook alweer zat met de wintertijd. Willen we die nu wel of niet? Er was een discussie over, maar die heb ik niet gevolg... lees meer
-
Gisteren las ik een interview met de vrouw die met TomTom begon, Corinne Vigreux. Ze zegt dat ze met haar uitvinding duizenden huwelijken gered heeft. En dan doelt ze op de harde ruzies onderweg over hoe te rijden. Maar ze zal ook weten dat er mensen zijn die het beter weten dan... lees meer
-
Doe je iets niet goed als je de Dikke Ditz cadeau krijgt? Ik bedoel natuurlijk de nieuwste versie van Hoe hoort het eigenlijk? van Reinildis van Ditzhuyzen, een naam die je meteen verbindt met goede manieren. Ik heb eerdere edities niet gezien, ben ook niet razend nieuw... lees meer
-
Toen ik gistermorgen rond 7 uur de vuilniszak buiten zette, zei ik nors tegen mezelf dat het ook best wat later kon. De vuilniswagen komt meestal in de tweede helft van de ochtend, maar ja, ik denk altijd: gedaan is gedaan. En bovendien kan het best dat de ophaaldienst ineens ee... lees meer
-
Misschien was het al bekend, maar ik kende het woord niet: geheugenkoor. Zo’n koor bestaat uit dementerende ouderen die liedjes uit hun jeugd zingen. Ik heb me er even in verdiept, het heeft geen therapeutisch doel, of toch: het is ontspannend, mensen beleven er plezier aan. Som... lees meer
-
Goed te lezen dat de NS de afgelopen jaren in de herfst beter presteerde dan voorheen. De NS stelt dat zelf vast. Toen ik dat in de krant zag staan, voelde ik lichte bezorgdheid. Het is een evaluatie die makkelijk tot verslapping kan leiden. We kennen het ook van onszelf: iets g... lees meer
-
Vandaag is mijn moeder jarig. Twee jaar geleden overleed ze, maar toch blijft ze op 2 oktober jarig. Waarschijnlijk een van de eerste data die ik onthield. Na mijn eigen verjaardag natuurlijk. De meeste vaders en moeders blijven altijd jarig.
-
Donderdag of vrijdag hoorde ik het op de radio, een nieuwsbericht: Felix Meurders weg bij Spijkers met Koppen. Wegens te oud. Daarna las ik het ook in alle kranten. Er is dus iets met die gang van zaken, wat blijkbaar veel mensen vinden.
Felix Meurders is 72. Ik luister so... lees meer -
Aan een vriend vroeg ik of hij het landelijk meldnummer wist. Hij keek me vragend aan. Hij is een vriend die van heldere formuleringen houdt. Alleen landelijk meldnummer zeggen, is nogal vaag. Ik zei dat ik uiteraard het nummer bedoelde dat je moet bellen als je een verward pers... lees meer
-
Mijn huisarts bezoek ik soms met een onduidelijk kwaaltje. Meer het gevoel dat er iets is. Heb ik vaker dan niet zo lang geleden. Dat mijn huisarts iemand is die je graag ziet, heeft hier ook mee te maken. Ze neemt me altijd serieus, serieuzer dan ik zelf doe. Dat laatste komt d... lees meer
-
Staat er nu helder: het is verboden `om tijdens het besturen van alle voertuigen (dus inclusief de fiets) een mobiel elektronisch apparaat vast te houden’. Twee verantwoordelijke ministers hebben het voorgesteld. Ik weet niet of iets voorstellen en een voorstel in onze politiek... lees meer
-
Wat ik helemaal niet wil, is haast hebben. Toch is dat vaak het geval en bijna altijd mijn eigen schuld. Behalve als ik haast heb door vertraging van bijvoorbeeld de trein. Maar ook dat is mijn eigen schuld. Had ik maar niet moeten verwachten dat ik door de trein te nemen ergens... lees meer
-
15 jaar geleden volgde ik langdurig rijlessen. Na een jaar moest ik van een gewone auto in een automaat gaan rijden. Er kwam ook een nieuwe lerares en die zei toen ik was ingestapt: “Ik krijg altijd de speciale gevallen.” Ik vroeg wat het speciale aan mijn geval was. Ze antwoord... lees meer