Altijd interessant hoe we omgaan met meningen. Je kunt er natuurlijk over in gesprek gaan. Zelf vind ik dat de beste gang van zaken. Dus als een menig het begin is van een gedachtewisseling. Maar ik geloof dat we meningen steeds moeilijker vinden. We gaan er vreemd mee om. Ieman... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Wie?
In de Beurs van Berlage te Amsterdam is een fototentoonstelling te zien, getiteld `Onze koningin’. Helder. Ik passeer de ingang en hoor een lied van Ramses Shaffy, Zing huil bid lach werk en bewonder. Het wordt op orkaansterkte ten gehore gebracht en dat intrigeert me. Daarom ga ik naar binnen. De fototentoonstelling is bijzonder en ook weer niet, want alle foto’s ken ik, terwijl ik niet als een bezetene met foto’s van onze majesteit bezig ben. Ik heb vooral belangstelling voor foto’s van lang geleden, toen ze nog prinses was. Ze is bijvoorbeeld in haar werkkamer te zien en telefoneert olijk. Met zo’n groot telefoontoestel. Het bijschrift vertelt: `De prinses hanteert zelf de telefoon.’ Geruststellende informatie die me enorm onthaast. Op een andere foto pompt ze lachend de band van haar fiets op. In het bijschrift staat dat dit `misschien een minder mondaine bezigheid’ is. Ik merk dat ik instemmend knik en voel ik dat ik de foto bekijk door de ogen van onze ouders toen. In de tweede helft van de tentoonstelling is een foto te zien waarop ze met Tony Blair staat afgebeeld, genomen op een conferentie, toen Blair nog net niet de premier van Engeland was. Hij herkende haar niet en vroeg wie ze was. Haar antwoord: Beatrix. Hij vroeg: Beatrix wie? Zij: Gewoon Beatrix. Blair vroeg wat ze deed. Ze antwoordde dat ze koningin was. Dit soort gedachtewisselingen vind ik amusant. Als ik naar buiten loop klinkt nog steeds loeihard Zing huil bid lach werk en bewonder. Ze zal iets met dat lied hebben. Lijkt me juist.
Columns
-
-
Moet Sesamstraat nu helemaal weg of hoe zit het? Het prachtige programma is al weggemoffeld op een zijspoor, misschien is het gewoon té goed, en kan deze tijd dat niet hebben. Het spijt me soms dat ik te vroeg geboren ben. Graag was ik met Sesamstraat opgegroeid. Misschien was i... lees meer
-
Laatst stond ik bij vrienden thuis voor een kolossaal televisiescherm te tennissen. Niet echt, net alsof. De bal op het scherm reageerde op mijn bewegingen en ook was er een tegenstander. Die stond naast me, maar ook op het scherm tegenover me. Ik kan zoiets moeilijk uitleggen,... lees meer
-
Graag volg ik de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Ver weg, maar ook helemaal niet. Gaat ons ook aan, op den duur. Jammer dat hier alleen fragmenten van de toespraken van de kandidaten worden uitgezonden. Als ik tijd heb, wil ik er geen woord van missen. Zeker niet wanneer de... lees meer
-
In mijn kindertijd in Nijmegen was het de normaalste zaak van de wereld dat je bijna iedereen vandaag met een askruisje zag lopen. Carnaval was voorbij, er begon een nieuwe tijd die veel ernstiger was. Dus allemaal naar de kerk. Ik ging met de klas, naar de kerk op de Berg en Da... lees meer
-
Welke minister gáát hier dan over, vroeg ik me gisterochtend af toen ik op de radio hoorde spreken over carnavalsoptochten die vanwege de harde wind werden afgelast. De verslaggever had gevoel voor dramatiek, want zei tegen een van de betrokkenen: `Daar gaat dus het levenswerk v... lees meer
-
Zondagochtend, tamelijk vroeg, het is nog niet zo lang licht: ik zit voor het raam naar de stille straat te kijken, een tijdsbesteding die goed is voor mijn gedachten, en ineens komt er beweging in de straat: een zeer bejaard echtpaar passeert mijn raam. `Passeren’ is een te bew... lees meer
-
Minister Van der Steur hoeft niet voor álles op zijn sodemieter te krijgen. Ik zeg er meteen bij dat ik geen fan ben. Eerder deze week zag ik in Brandpunt een portretje van hem. Het was niet duidelijk wat het moest aantonen, maar misschien viel er ook niets aan te tonen. De mini... lees meer
-
Voor me liggen de 6 tips `voor een prettige carnavalsviering’. Niet dat ik aan carnaval doe, maar het interesseert me wel. Bovendien weet je nooit waarin je per ongeluk verzeild raakt. Vorig jaar moest ik met carnaval naar Maastricht. Ik had daar wat te doen op de toneelschool,... lees meer
-
Niet iedere dag sta ik erbij stil dat we in een afroepeconomie leven. Daarin heet de niet-officiële klusjesman een `jobber’. Als ik het goed begrijp moet een jobber een man of vrouw zijn die alles kan, in huis, zonder ervoor geleerd te hebben. Tussen de 15 en 20 euro per uur. Er... lees meer
-
Als democraat zit ik met veel in mijn maag. De meeste van die kwesties komen voort uit de vraag: wat nu te doen? Die vraag kan nuttig zijn, niet altijd. 6 april. Het referendum over Oekraïne. Toen het referendum voor het eerst ter sprake kwam, in een praatprogramma, lette ik nie... lees meer
-
Al twee keer overkwam het me, kort achter elkaar: ik loop van het station naar huis en heb een bos bloemen bij me. Die heb ik gekregen van de organisatie waar ik eerder op de dag voorgelezen heb uit mijn boeken en daarover iets heb verteld. Ik krijg daar geld voor, maar ook bloe... lees meer
-
Graag sta ik vroeg op, pak de ochtendbladen van de deurmat, zet de radio aan, kopje koffie erbij, kijk een tijdje naar de lege straat, haal diep adem en begin dan echt aan de dag. Ik hoor iemand iets zeggen op de radio, maar stuit dan op een verschijnsel dat zich de laatste tijd... lees meer
-
Europese afspraken zijn bepaald geen huis-tuin-en-keuken-afspraken. Je gaat bijna automatisch rechtop zitten, terwijl je kijkt alsof je je zondagse pak aan hebt. Ik weet niet hoe vaak er Europese afspraken gemaakt worden, maar knik instemmend nu ik lees dat een Europese afspraak... lees meer
-
Lang geleden dat ik in een huis was dat `een huisje’ wordt genoemd. In Nederland in dit geval. Wel in het buitenland, maar daar blijft een huis meestal een huis. Ik heb het over een vakantiehuisje, een huisje dat altijd een wat vluchtige uitstraling heeft. Daar schrijf ik dit st... lees meer