Aan het tafeltje naast me hebben twee mannen het ernstig over wijn: “Weet je dat er nauwelijks meer Chablis te krijgen is?”
De ander legt uit dat het door de slechte oogst in Frankrijk komt: “Ik kon nog wel een paar doosjes Sancerre op de kop tikken.”
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zonnebril
The Cats hebben nog steeds een warme plaats in mijn hart. Kan niet uitleggen waarom, maar dat hoeft ook niet. Veel van je goed kunt uitleggen is minder interessant dan wat je niet kunt uitleggen. In mijn intieme vriendenkring is One Way Wind ons volkslied. We zingen het bij belangrijke momenten en dan gaan we ook staan. Cees Veerman schreef dat niet. Hij was gitarist en de eerste zanger van de band. Zaterdagmorgen hoorden we dat hij was overleden, de nacht ervoor, in Indonesië waar hij al een tijdje woonde, zeventig jaar. In het radiojournaal zei Arnold Mühren, de bassist (en het brein) van de band, dat hij vaak wat depressief was, vroeger ook al. Zo’n onthulling houdt me dan nogal bezig. Eind jaren zestig kreeg ik de langspeelplaat Cats As Cats Can cadeau. In die tijd had ik nog geen last van woordspelingen. Op die plaat stond ook het eerste nummer dat ik van The Cats hoorde, in de zomer van 1967: Sure He’s A Cat. Zaterdag zag ik nog een clip ervan. Of clip, nee, dat is niet het goede woord, een nogal sullig filmpje: The Cats die het lied op bruggen en trapjes braaf playbackten. Cees Veerman zong het en dat deed hij goed. Hij was voor mij, met die zonnebril, een beetje de Keith Richards van The Cats, vooral toen hij ooit zei dat hij het zelf niet in zijn hoofd zou halen muziek van The Cats te kopen. Hij hield vooral van wat ruigere dingen. Toen The Cats ophielden te bestaan, opende hij in Amsterdam een Sexboutique. In die spelling. Hield hij niet lang vol. Volgens mij was hij er te melancholiek voor.
Columns
-
-
Niemand kan zeggen het niet gezien te hebben: CDA-leider Wopke Hoekstra is gebruind teruggekeerd van vakantie. En vooral met baard. Gisteren was dat zeer zichtbaar op de foto die in deze krant stond. In het interview dat bij die foto hoorde, zegt hij onder meer: “We moeten de ba... lees meer
-
Het wordt bijna een vreemd woord: topsportcultuur. Klinkt fantastisch, maar is het zelden. De misstanden worden onderzocht, eind van het jaar rapportage. We kunnen ons daarvan al een beeld vormen.
-
Gisterochtend hoorde ik weerman Marco in een radioprogramma dat hij geen chocola van het weer kon maken. Zoiets hoor ik graag. We hoeven niet per se van alles chocola te maken en ik keek naar buiten, naar de frisse zomerregen.
Vandaag is er ook van alles met het weer aan de... lees meer -
Of het aan mijn buurt ligt, weet ik niet, maar je ziet zelden dat hier iemand de auto staat te wassen voor de deur. Gisteren wel, en ook nog in de vroege ochtend. Nou ja, vroeg, wat is vroeg? Rond half acht. Ik loop naar de fitnessclub en dan zie ik die auto, een rode, en een m... lees meer
-
Schrijver Lieke Marsman had het zondagavond in Zomergasten onder meer over UFO’s en aliens. Kon haar niet schelen wat mensen vonden van haar belangstelling daarvoor. Sinds ze weet dat ze ongeneeslijk ziek is, doen al die meningen er voor haar niet meer toe.
-
Besparingstips! Las ze zaterdag in deze krant, maar vind het te warm om me er productief mee bezig te houden. Ze zijn nuttig, zonder meer, we moeten het kalmer aan gaan doen, ook zonder meer, maar ik denk toch, en dat is niet goed: ik zie het tegen die tijd wel. Geen idee welke... lees meer
-
Woensdag trad het Nationaal Hitteplan van de overheid in werking. Ik heb het nog niet bestudeerd, ook omdat ik denk dat ik met mijn gezond verstand best raad weet met de hoge temperatuur. Je gaat geen Rare Dingen doen, bijvoorbeeld rond het middaguur lekker in de volle zon zitte... lees meer
-
Sorry hoor, dacht ik toen het weer ging over de Rolexproblematiek van te snel schatrijk geworden voetballers en amusementspersonen: zullen we het over iets anders hebben, er zijn wel belangrijkere kwesties gaande, bijvoorbeeld de nieuwe armoede in het gave Nederland? Natuurlijk... lees meer
-
Toen ik gisteren in deze krant het woord sproeischaamte las, dacht ik: we moeten ons ook weer niet te snel schamen. Qua schaamte weet ik van wanten, dus ik mag dat zeggen. Ik las trouwens eerst: groeischaamte. Had ik in mijn jeugd last van. Als kind was ik al vroeg een lange jon... lees meer
-
Slappe manier van communiceren als je via tweets iets wil uitvechten. Misschien zeg ik dat omdat ik geen deel uitmaak van het twitterlegioen, maar ik denk dat het ook mijn mening was als ik ook graag digitaal zat te kwetteren. Als je het leven er leuker en lichter door kunt make... lees meer
-
Mysteries kunnen me fascineren, maar ik ben ook een groot liefhebber van helderheid. Dat besefte ik weer toen ik een gesprek las met de directeur van de stichting Nederlandse Haarden- en Kachelbranche, de NHK. Ik dacht: wat goed dat die stichting zo heet. Een poëtische en/of gez... lees meer
-
Graag zoek ik tussen al het deprimerende nieuws naar berichten die uitstekend zijn voor mijn humeur. En ik stuitte op nieuws uit Frankrijk waar een burgemeester van een klein dorp in het westen, Essarts en Bocage, de inwoners de opdracht gaf een week lang te lachen. Gebeurde dri... lees meer
-
Wanneer je vindt dat je `de zaken’ even op een rijtje moet zetten, ben je doorgaans niet in een opperbeste stemming. Er zijn te veel zaken, dat is het. Het kost je moeite het allemaal te overzien. Vandaar een rijtje. Van belang is het dat rijtje zo kort mogelijk te houden De dro... lees meer
-
Prima woord: dienstfiets. Heldere klank, heldere betekenis. Voornaam ding. Ik zie er een naast de ingang van de supermarkt. Hoe weet je dat een fiets een dienstfiets is? Zou het niet kunnen zeggen, maar ik weet het. Er hangt iets kordaats om het rijwiel heen, dát is het, denk ik... lees meer