Op de middelbare school moest je bij wangedrag meestal individueel nablijven, op de lagere school was dat collectief. Een paar jongens (ik zat op een jongensschool) hadden zitten klieren en daarom mocht de hele klas een uur of langer niet lekker naar huis. Het waren vervelende jongens die hadden zitten klieren. Je had ook leuk kwajongensachtig klieren, maar daar deden ze niet aan. Nee, het waren naarlingen. Soms kon je in die dagen ook iets regelen door iemand in elkaar te slaan, maar dat ging bij die jongens niet. Ze waren groot en door het vele klieren sterk geworden.
Het is waarschijnlijk een aangeboren afwijking, maar ik probeer in bijna alle omstandigheden maniakaal positief te blijven. Soms houd ik het voor mezelf, omdat ik weet dat dat béter is. Paar dagen geleden stonden er voor de kassa’s van de supermarkt lange rijen. In van die rijen stond ik. In de rij ernaast een vriend die riep dat `het ook best gezellig’ was. Ik maakte hem duidelijk dat het misschien niet handig was dat zo hard te beweren, maar ik bleek niet duidelijk genoeg.
Als het uitkwam luisterde ik ’s ochtends op Radio 1 naar De Nationale Nieuwsquiz. Meestal was dat in de auto. Je kon je daarvoor opgeven om te laten horen dat je goed op de hoogte was van het nieuws, een eenvoudige, maar aantrekkelijke gang van zaken.
Zeker vijftig jaar geleden dat ik me met een legpuzzel heb beziggehouden. Heb er wel een staan, 1000 stukjes, voorstellende de raket in aanbouw uit het avontuur van Kuifje `Raket naar de maan’. Had het vooral als verzamelobject gekocht, mooie doos, maar nu is het: “Die leggen we dus op tafel.” Met als toevoeging dat het rustgevend is. Heb is rust nodig? Ik weet het niet. Het komt allemaal steeds dichterbij, in mijn kleine kring zijn twee intimi besmet. Dat moest natuurlijk gebeuren, maar ik had er niet op gerekend, vooral omdat ik me ertegen verzet.
Of Troost-tv gaat werken, weten we natuurlijk nog niet. Als ik het voor het zeggen had, zou ik zeggen: niet alleen herhalingen van prachtige fragmenten, maar ook toelichten waarom. Iedere dag iemand anders. Hoeven echt geen Bekende Nederlanders te zijn. Juist niet misschien, want het doet er steeds minder toe of je Bekende Nederlander bent of niet. Zeg maar Zomergasten in het klein. Misschien ook verbonden met de actualiteit.
Stom dat ik nog steeds niet weet wat ik moet voelen als het mis met me is. Wanneer wordt kuchen hoesten? Ik luister voor mijn doen gehoorzaam naar de overheid, blijf dus meestal contactloos binnen en probeer er daar zoveel mogelijk van te maken. Ook was ik regelmatig mijn handen. Paar dagen geleden hoorde ik dat je dan Happy Birthday moet zingen. De duur van het verjaardagsliedje is ook de tijd die je aan het wassen van de handen moet besteden.
Met belangstelling las ik gisteren het artikel in deze krant over thuiswerken. Heb het er vaak over: het is een hele kunst. Ik doe het al veertig jaar. Als ervaring je tot deskundige maakt, ben ik het.
Iedere columnist die weleens over het dagelijks leven schrijft, waar ook ter wereld, heeft minstens één keer de zoekgeraakte sokken in de wasmachine behandeld. Je gooit er vier paar in en er komen zeven sokken uit. Heb geen zin het over die kwestie te hebben, te saai. Wel over het resultaat, de partnerloze sokken die ik in de kast gooi. Dat gooien is niet nuttig. Eerst is het gooien, daarna de boel een beetje in een hoekje duwen, uit het zicht graag.
De coach van de fitnessclub zei gisterochtend dat hij had overwogen me te bellen om te zeggen dat ik niet mocht komen, omdat ik in de risicogroep zat. De eerste keer dat ik in zo’n groep zit, geloof ik, wat ik ook moeilijk vind omdat ik geen groepsmens ben. Toen ik vroeg waarom hij me niet gebeld had, haalde hij mild zijn schouders op en wees naar een apparaat waaraan ik moest gaan hangen. Terwijl ik daar hing, vroeg ik me af of dit misschien de laatste keer was en dat ik voorlopig thuis aan mijn conditie moest werken.
Veel te veel heb ik te laat in de gaten. Nee, niet dat het virus ons land in zijn greep heeft. Ik ga even terug naar donderdagmiddag, voordat de overheid bekendmaakt dat alles een tijdje anders wordt. Ik sta in de supermarkt en vraag me daar af waarom de vuilniszakken op zijn. Ontzettend zinloze vraag, denk ik er meteen bij, maar ja, toch vraag ik het me af en ook hoe ik het straks thuis moet regelen. Een vuilniszak is best belangrijk in je huishouden.
