Een grappig woord vind ik `huppelen’. Ik gebruik het helaas steeds minder en heb ook de indruk dat die manier van voortbewegen steeds minder te zien is. Af en toe een kind, maar ook kinderen lijken steeds ernstiger te worden. Er zijn ook huppelende woorden. Gisteren kwam ik ze in deze krant tegen. Ze huppelden als het ware uit de pagina. In de vroege ochtend is dat prettig.
Altijd als ik contactloos sta te betalen, waait er lichte neerslachtigheid door me heen. Die is weer ontzettend verdwenen als ik het daglicht in loop, maar bij de betaalpalen heb ik er even last van, wat ook komt doordat ik me zelf meer vragen stel dan strikt noodzakelijk is. Bijvoorbeeld: waarom doe ik dit? Of: kan ik de boel niet gewoon laten bezorgen? Daarvoor wordt immers altijd zo grappig geadverteerd. Of: laat ik goed zien dat ik de plastic boodschappentas met het logo van de supermarkt erop van huis heb meegenomen?
Begrip is een mooi woord, maar kan zich in de omgang niet altijd even makkelijk gedragen. Voorbeeld: de drukke verkeersweg waaraan wordt gewerkt. Er is één baan vrij. Daar moeten auto’s van de ene kant overheen en ook auto’s van de andere kant, gedurende vijf kilometer. Wat zijn nu vijf kilometer? Een traject waarover je normaal een minuut of vijf doet, kost nu drie kwartier. Aan het einde van het ongemak staat een geel bord met zwarte letters: Dank voor uw begrip.
Gisteren begon de eerste Renaissanceschool van Forum voor Democratie. In Almere. Maar een paar leerlingen, gelukkig. Klein beginnen vinden ze binnen die partij geen bezwaar. Ja, het is allemaal nog zo klein dat ik nog geen zin heb me er op volle kracht in te verdiepen, hoewel ik toch losjes mijn hart vasthoud: hoe worden die kinderen voorbereid op een tijd waarin ze iets voor de samenleving moeten gaan betekenen? Er is in ieder geval veel ruimte voor handvaardigheid. Ben benieuwd hoe daarin de donkere FvD-denkbeelden een plaatsje krijgen.
Vaak vind ik het aangenaam geen idee te hebben wat de bedoeling van iets is. Als iemand vraagt “Wat is precies de bedoeling?” heb ik nooit zin lang na te denken over een antwoord. In de straat waar ik woon, wordt vaak gefotografeerd en gefilmd. Meestal is het duidelijk waarom: voor later, ter herinnering. Fotootje op de brug voor een uitzicht dat er mag zijn: “Weet je nog hoe gelukkig we toen waren?”
Zwaaien naar asielzoekers, zwaaien naar onze stamelende regering, zwaaien naar de boeren, zwaaien naar treinen die niet vertrekken, naar wie zwaaiden we gisteren? Was immers Nationale Zwaaidag. Motto: `Zwaai je mee?’ Bedoeling is dat je door te zwaaien, vooral naar willekeurige mensen, laat merken dat we omzien naar elkaar, een kwaliteit die schraal is geworden.
Nog voordat het in de krant stond, stuurde een vriend van me een bericht: Winnetou mag niet meer, want kwetsend. Dat hij het zo vroeg wist komt waarschijnlijk doordat hij gespitst is op alles wat met Winnetou te maken heeft en dat snap ik wel. Hij is nu huisarts in een kleine Spaanse stad, maar vroeger was hij Winnetou, opperhoofd van de Apachen. En ik was zijn vriend, ja bloedbroeder Old Shatterhand.
Wanneer salaris loon heet, weten we dat er iets mee aan de hand is: te laag. Bijna voor iedereen die zegt dat het omhoog moet, heb ik begrip. We zijn immers een rijk en vooral gaaf land. Gisteren lag het treinverkeer in het noorden plat. Andere regio’s zijn deze dagen aan de beurt. Ondertussen is er bij de NS nog steeds personeelstekort, de dienstregeling gaat krimpen. Platliggen en krimpen, het wordt er niet dynamischer op.
Blijkbaar kun je als nabestaande een gestorven geliefde die is begraven, alsnog laten cremeren. Nooit bij stilgestaan. Mensen doen dat omdat ze geen zin hebben nog langer grafrechten te betalen. Maar ook om de overledene weer thuis te hebben, in een urn dus, op het dressoir of tussen de kamerplanten. Vind ik best sympathiek, maar ik denk wel: en ik dan? Ik bedoel dat ik als dode toch ook rechten heb.
Zo’n beetje alles wordt gefotografeerd of gefilmd en vervolgens gedeeld. Iedereen heeft er dan een mening over en ook weer een mening over andere meningen. Vorm van tijdsbesteding.
