Bijna ieder bericht stemt deze dagen zorgelijk. Zelfs berichten in de marge van het grote grauwe nieuws, zoals over Johan Remkes. Hij is, nee was voorzitter van iets waarvan ik niet weet wat het is: Nationaal Programma Groningen. Daar stopt hij mee `om gezondheidsredenen’. Hij z... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Concentratie
Heel even keek ik zaterdagavond naar het `bedankfeest’ ter ere van prinses Beatrix, in Ahoy, een van de naarste plekken van Nederland, met altijd veel optrekkende tocht. Op het toneel stonden trommelaars bij grote trommelinstallaties. De trommelaars trommelden. Wat ik vaker heb bij trommelnummers, had ik hier ook: het duurde te lang. Maar goed, het was degelijk ingestudeerd, de trommelaars trommelden bekwaam, dus ze wilden graag laten zien en horen wat ze konden. Voor mij was het onduidelijk of ze tot de bekende of onbekende Nederlanders hoorden. Want dat was vooraf nadrukkelijk gesteld: het zijn onbekende en bekende Nederlanders die onze vroegere koningin eren. Daarna bleef ik nog even hangen, maar het programma was niet echt overrompelend. Ik zeur daar niet over, want het was niet voor mij bedoeld. De camera zoemde vaak in op de prinses. Naast haar zat de premier die een beetje in de war was van de uitingen die hem gul om de oren waaiden. Misschien zag ik het verkeerd, maar de prinses leek me niet voorturend volstrekt geamuseerd, wat ik me dus kon voorstellen. Maar zoals altijd keek ze uitstekend, soms blij en verrast, maar vaker nog aandachtig. Die aandacht wordt altijd meteen wárm genoemd als het over haar gaat, maar ik weet niet of die aandacht een temperatuur heeft. Het was meer een vorm van concentratie, die vreemde concentratie die wij ook zoeken als we jarig zijn en in het openbaar worden toegezongen. Vinden we het niet altijd erg moeilijk hoe we dan ongeveer moeten kijken? Denk aan de prinses!
Columns
-
-
Leven gaat door, maar toch nog even over eergisteren, woensdagavond, toen ik geen zin meer had in de Amerikaanse verkiezingen die voorbij waren, niet in de Nederlandse deskundigen aan de praatprogrammatafels die precies wisten waarom het was gegaan zoals het was gegaan.
-
Altijd voel ik schaamte wanneer bijvoorbeeld een atleet die zojuist een record heeft gebroken en huilend van vreugde en uitputting op weg is naar de huldiging, staande wordt gehouden door een verslaggever die indringend vraagt: “Wat gaat er door je heen?”
Het antwoord is aa... lees meer -
Herna Verhagen stopt als topvrouw van PostNL, bericht zal niemand ontgaan zijn. Blijf je topvrouw als je vertrokken bent? Misschien is het een levenslange eretitel. Ik blijf het een prachtig woord vinden, topvrouw, ook in de privésfeer.
Ze wordt enorm geprezen, bijvoorbeel... lees meer -
“Nagelbijtend spannend is het!””
“Ja, zeg dat wel: nagelbijtend.”
Ja, we zullen vandaag vast paar keer tegen elkaar zeggen dat we de Amerikaanse verkiezingen nagelbijtend spannend vinden. Ze zijn nog nooit zo nagelbijtend spannend geweest. Eerder spraken we het woord n... lees meer -
Als de jonge spelers van SDZ (Samenspel Doet Zegevieren) niet hoeven te voetballen of te trainen om nog beter te voetballen en als ze niet opgeëist worden door computerspelen (best veel voorwaarden, merk ik nu), doen we soms een spelletje met een toren. Die toren bestaat uit kle... lees meer
-
Soms hoef je een artikel niet te lezen om te weten waar het over gaat. Er zijn een paar woorden die eruit springen, hoeft er maar één te zijn en je voelt uit welke hoek de wind waait. Voorbeeld: pindakaas. Lichte neiging tot geeuwen, want er staat vast dat pindakaas niet gezond... lees meer
-
Op het moment dat ik dit schrijf, gisteren, is er nog niets gebeurd, maar dadelijk wel, en ik weet niet wat, want het is mijn eerste keer. Vanwege Halloween komen er kinderen aan de deur, `ze trekken door de buurt’, aldus het bericht dat ik vorige week las in de buurtapp, en of... lees meer
-
We maken graag lijstjes: beste films, beste boeken, mooiste plekken op aarde of in Nederland, beste liedjes, grootste ergernissen. Aantrekkelijke bezigheid tijdens het natafelen met vrienden. Of tijdens lange autoritten.
-
Nooit zeggen dat iets komt `door een samenloop van omstandigheden’, want er is altijd sprake van een samenloop van omstandigheden. Je hebt ze niet altijd in de gaten, die omstandigheden, maar ze zijn er wel, zelfs als je in diepe rust bent. We leven nu eenmaal te midden van omst... lees meer
-
Of het nog aan de orde is, weet ik niet, maar in mijn kindertijd waren er volwassenen die zich minachtend konden uitlaten over moderne abstracte kunst. Ik zeg met nadruk dat het volwassenen waren, kinderen deden dat niet, misschien omdat veel in hun hoofd op abstracte kunst leek... lees meer
-
Nederland moet een onaantrekkelijk land worden voor iedereen die hier veiligheid zoekt. Niet een beetje onaantrekkelijk, érg onaantrekkelijk. De hoogste overheid gaat zich hiervoor inzetten. Kort door de bocht samengevat, maar het komt erop neer. De samenleving die toch al steed... lees meer
-
Vannacht krijgen we het uur terug dat ons in het voorjaar werd afgenomen. Zo kun je het zien of wil je het kunnen zien. Is natuurlijk onzin, net zoals het onzin is dat we iets over tijd te zeggen hebben. Het enige wat we doen, is er een ordening in aanbrengen en afspraken over m... lees meer
-
“Jezus was eigenlijk een heel toffe peer.” Aldus de jonge godsdienstleraar in de laatste klas van mijn gymnasiumtijd. Hij kwam vers van de universiteit en had daar blijkbaar geleerd heel dicht op de huid van zijn doelgroep les te geven.
-
Soms heb ik er last van: dat je de hele dag keuzes moet maken. Ga ik het artikel over afvallen na je veertigste lezen of toch maar liever niet? Volkoren brood met of zonder zonnepitten? Nadenken over een mening over een kwestie die ons allemaal zou moeten bezighouden, of even ru... lees meer