Een linkse vuist – dat hoor ik altijd graag. Ik lees dat de voorzitter van de PvdA, Hans Spekman, en Femke Halsema, voorheen in de top van Groen Links, die vuist graag willen. Femke Halsema heb ik hoog, ook om redenen die ik binnen de beperkte ruimte van dit stukje niet uiteen k... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Geraas
Terwijl de wind gisteren steeds harder door de bomen begon te waaien (hier in huis zelfs waaide de wind), moest ik alles nog regelen voor het heerlijk avondje. Ieder jaar neem ik me voor dat anders te gaan doen, zoals mijn moeder vroeger. Die had volgens mij in oktober alles al in huis. Nu vind ik dat wat vroeg, maar op de laatste dag is weer het andere uiterste. Over iets wat mijn eigen schuld is, klaag ik nooit. Nu dus ook niet, waarom zou ik, ik vind het ook wel iets hebben. Laten we het alsjeblieft aangename nervositeit noemen. Er zijn mensen die het vandaag of dit weekeinde vieren. Dus niet chagrijnig worden, gewoon denken `ik ben gezellig bezig’. Het schept bovendien een band: wanhopig in een warenhuis om je heen kijken en dan iemand zien die dat ook doet, eventueel een kort gesprek met een zenuwachtige grap als toetje en dan hup weer verder, paardje in galop, met uitsluitend wild geraas in je hoofd. En ondertussen wat dichtregels in elkaar knutselen. In mijn familie hoeft het allemaal gelukkig niet mooi te zijn. Hoe krommer, hoe beter. Om een surprise voor te bereiden (die ik niet kan uitleggen) moest ik in een ijzerhandel zijn. Een mevrouw die bij de ijzerhandel hoorde en er ook zo uitzag, was al bezig de etalage vol kerstsfeer te pompen. Ik vond dat net iets te vroeg, maar voelde dat ik hierover geen gesprek moest beginnen. `Over een paar jaar bestaat Sinterklaas niet meer,’ zei de vrouw. `Dan is het alleen maar Kerstmis.’ Haar stem klonk als een klopboor. `Ik hoop het niet,’ zei ik veel te tam.
Columns
-
-
Erg vaak denk ik: te laat, had ik eerder moeten weten of had eerder bekend moeten zijn. Ik lees nu dat zittenblijven geen zin heeft. Op school dus, maar dat zal duidelijk zijn, want waar anders kan een mens gedoemd zijn tot zittenblijven? Ik zie ook nu pas dat het één woord is,... lees meer
-
Sommige dingen zijn zo lelijk dat ze juist daardoor ook iets aantrekkelijks hebben. `Dingen’ zie ik ruim, ook straten en gebouwen. Als iemand zegt dat iets niet om aan te zien is, ga ik toch even kijken, want het is door mensen gemaakt en die mensen hebben erover nagedacht, miss... lees meer
-
Vaak zit ik in de trein, maar nog nooit maakte ik mee dat de conducteur werd bedreigd of aangevallen. Afkloppen. Dikwijls vraag ik me af wat ik zou doen. Ik ben niet laf, maar me wel bewust van mijn beperkingen. Ik heb, wat dan heet, een stevig postuur, maar mis de vaardigheid... lees meer
-
Het is een woord dat ik niet graag opschrijf of uitspreek: graaicultuur. Toch al de tweede keer dat ik het doe. Een paar weken geleden op deze plek ook al. Ik lees er zelfs niet graag over. Daarom mis ik ontwikkelingen, maar ineens trekken de kranten me er weer middenin. Graaicu... lees meer
-
Er zijn dingen die je minstens één keer gedaan moet hebben, voor de zekerheid een paar keer, om te beseffen waarom alles is zoals het is. Voorbeeldje: in ons deel van Europa zijn geen grenzen meer, maar nog niet zo héél lang geleden wel. Bij sommige grenzen konden douaniers las... lees meer
-
De werking van het geheugen interesseert me dagelijks. Vandaag is het Goede Vrijdag. Misschien is het moeilijk uit te leggen waarom deze dag zo heet, maar niet wat we herdenken: de dood van Jezus. Hij stierf om drie uur aan het kruis. Tijdens mijn schooltijd werd dit gruwelijke... lees meer
-
Een woord dat ik nauwelijks gebruik, maar wel mooi vind en tegelijkertijd ook licht treurig, is sneu. Klank en betekenis vallen goed samen. Woord om zuinig op te zijn. Als we iets sneu noemen, is het niet héél erg, er hangt alleen een zachte glans van tragiek omheen. Gisteren la... lees meer
-
Je hoort nog maar zelden dat iemand lacht als een boer met kiespijn. Komt waarschijnlijk door dat televisieprogramma. Iedereen is anders naar de boer in het algemeen gaan kijken. Ik zeker, terwijl ik toch maar één uitzending uit heb kunnen zien. Als kind vond ik het al een vreem... lees meer
-
Mijn kinderjaren zijn al een tijdje voorbij, maar toch heb ik eruit meegnomen dat de week voor Pasen een vreemde, maar niet onaangename onrust heeft. Witte Donderdag, Goede Vrijdag, paaszaterdag – leg het maar eens uit aan iemand die van niets weet. Ik zie op televisie soms een... lees meer
-
Vrijdag reed ik in mijn auto door het gebied dat getroffen was door de stroomstoring. Ik bewaar daar prettige herinneringen en bedoel niet alleen dat ik besefte hoe nuttig stroom is, wat een open deur lijkt, maar hoe vaak staan we daar bij stil? Het was het begin van de stroomst... lees meer
-
Er zijn mensen die van bank veranderen omdat ze het gegraai aan de top beu zijn. Snap ik wel. Ik doe het zelf (nog) niet opdat ik opzie tegen de tijd die het kost, tegen het geregel. Slappe houding. Daarom probeer ik er wat van te maken. Als ik dan zo’n bankier op televisie zie,... lees meer
-
Gisterochtend hoorde ik rond een half acht op de radio een man over schapen spreken. Schapen waren zijn beroep. En voordat een schaap een schaap wordt, is het eerst een lammetje. Daar ging het vooral over, over lammetjes. Mooi lente-achtig onderwerp. Lammetjes stemmen altijd opt... lees meer
-
Soms komt iets dichterbij terwijl dat niet per se hoeft. Het is ook niet erg als het weer voorbij is. Eurovisie Songfestival. Zojuist hoorde ik pas goed ons lied, gezongen door Trijntje Oosterhuis. Die zangeres vind ik goed, ook al kleeft er iets tragisch aan, maar ik weet niet... lees meer
-
Er is een boek verschenen dat `Verborgen vrienden’ heet. Gaat over volwassenen die nog steeds een knuffeldier hebben. Ook een paar kinderen, maar vooral volwassen. Is blijkbaar moeilijk, zelfs een soort taboe. Die volwassenen nemen het knuffeldier mee naar bed en daar voelen ze... lees meer