Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Hondje

De R is in de maand gesprongen. In mijn kindertijd was dat de R van leveRtRaan. Nu zijn het de pepeRnoten die hier en daar al in de schappen van de supermarkt te zien zijn. Ook barstte het cultuRele seizoen overal in het land los. En ook ik mocht ergens mijn zegje komen doen. Met een paar collega’s hadden we een thema opgekregen en dat was: De tragiek van het leven. Had dat pas in de gaten toen ik ter plekke was. Geeft verder niets, want bijna alles gaat over die tragiek. Of over hoe we ons daartegen verzetten. Ik heb het niet over de grote tragiek, want die stemt vaak sprakeloos. Nee, de kleine tragiek, dáár kan ik iets mee. Daar beginnen de verhalen. Daar beginnen ook deze stukjes. Zaterdagochtend bijvoorbeeld. Het was mooi, vriendelijk weer, maar ineens werd de hemel donker en begon het te regenen. Ik was op weg naar de tragiek van de supermarkt en had spijt van de regenjas die ik thuis had gelaten. Van de andere kant: aan het buitje was goed te merken dat het maar even zou duren. Op het moment dat de eerste druppels op straat spatten, gaat in een huis dat ik passeer, de deur open. Naar buiten komen een mevrouw met een lama-achtig gelaat en een klein, zenuwachtig hondje. Dat hondje heeft een lichtblauw regenjasje aan. Het is goed te zien dat het daar nogal aan moet wennen. Misschien heeft het zelfs geen zin in dat kledingstuk, maar dat weet ik niet zeker. Duidelijk is wel dat de vrouw op de regen heeft zitten wachten. Dat dénk ik dus. Waarschijnlijk vanwege dat jasje. En het laat me niet meer los.

Columns

  • Vaak hoor je zeggen `Ja, en dat van ónze centen’. Inwendig knik ik, maar aan mijn hoofd is het niet te zien, ook al begrijp ik de bedoeling van die woorden. Als we in het stadium zijn van `ja, en dat van ónze centen’, is er toch geen weg meer terug. We kunnen verontwaardigd zijn... lees meer

  • Wanneer deed ik mee aan een wedstrijdje ver plassen? Moet het een keer gedaan hebben, want iedere jongen doet dat, maar ik graaf vergeefs in mijn herinneringen. Ik zal dus niet gewonnen hebben. Gisteren bepaalden leden van de provinciale staten de nieuwe samenstelling van de Eer... lees meer

  • Toch keek ik. Met een half oog. En terwijl ik me afvroeg waarom. Ik heb het uiteraard over het Songfestival. Ik had wat dingen te doen die ik op de bank kon doen, en waarom, zo dacht ik, zette ik dan ook niet te televisie aan. Heb ik er wat achtergrondmuziek bij. Met Songfestiva... lees meer

  • Als we voedsel tot ons nemen, zien we er meestal wat ongemakkelijk uit. Daar staan we nauwelijks bij stil, wat natuurlijk komt doordat het nu eenmaal moet. Deze dagen is er een logeerpoes huis, een rode kater die Fons heet. Als hij eet, hangt hij met zijn kop vlak boven het bakj... lees meer

  • Op 3 januari schreef ik op deze plek dat er hier voor de deur een blauw, mobiel bouwseltje werd geplaatst waarop `WC-tje’ stond. Het jaar was nog maar net begonnen, heel veel meer viel er niet te melden. Het bouwseltje hoorde bij een verbouwing een paar huizen verder en die is n... lees meer

  • Een goed humeur valt te regelen. Iedereen kan daarvoor een strikt eigen methode ontwikkelen. Het is een onderdeel van zelfkennis, denk ik. Ik heb altijd een avontuur van Kuifje binnen handbereik, een korte film van Laurel & Hardy of een aflevering van Fawlty Towers. Dat is h... lees meer

  • Tot boven de ellebogen opgerolde hemdsmouwen. Ze vallen op en worden genoemd. Het zijn de hemdsmouwen van de nieuwe voorman van GroenLinks, Jesse Klaver. Ik geloof dat ik op hem gesteld ben. Ik zeg `geloven’, omdat ik het niet zeker weet. Hij zegt dat John F. Kennedy een inspira... lees meer

  • Wanneer ik besloot nooit meer te kamperen, is alweer enige tijd geleden. Ik moet eraan denken nu ik lees over de zorgen in de kampeersector. Kampeerders kiezen voor de opgetuigde camping, die tot mijn verbazing `glamping’ heet (waarom toch?), of voor de eenvoudige natuurcamping,... lees meer

  • Paar dagen geleden bezocht ik de tentoonstelling `Late Rembrandt’ in het Rijksmuseum. Twee maanden geleden had ik een kaartje gereserveerd. Ik mocht tussen drie en vijf. Van sommige schilderijen zag ik maar een fragment, want ik was er niet alleen. Daar klaag ik niet over, ik wa... lees meer

  • Even vallen we stil als een vriendin zich bij het feestje voegt. Er zijn nogal wat kilo’s verdwenen. Ik hoop dan dat dat de bedoeling is, dat ze niet ziek is, want dan kan het ingewikkeld zijn er een gesprek van te maken. Nee, ze lacht en geeft triomfantelijk haar heupen een paa... lees meer

  • Toen ik de spijtbetuiging van ABN-Amro-topman Zalm las, moest ik aan mijn moeder denken. Niet dat zij ergens spijt over hoeft te hebben, allerminst, maar ik dwaalde door een herinnering aan mijn jeugdjaren. Als ik op de fiets stapte om naar het zwembad te gaan, riep ze vanuit de... lees meer

  • Van sommige woorden ken ik het bestaan zonder dat ik ze ooit uitsprak. Ze horen bij een andere wereld dan de mijne en nu heb ik het over kleine werelden. Soms voel ik me deel uitmaken van een grote wereld en dan kijk ik ernstig, vaker is de wereld niet zo groot, zeg maar het dag... lees meer

  • We moeten onszelf niet klein maken. Dat schrijft Tara Mohr in haar boek Playing Big dat in het Nederlands ook zo heet.  Ze richt zich vooral tot vrouwen. Die moeten niet meer zo vaak `Sorry dat ik even stoor’ zeggen of `Misschien is het een domme vraag, maar…’. In Amerika is het... lees meer

  • Nog iets aan Moederdag gedaan? Ik wel. Naar mijn moeder geweest. Terwijl voor haar Moederdag helemaal niet hoeft. En voor mij ook niet maar ik heb geen recht van spreken, want ik ben geen moeder, alleen maar een zoon van. Nu nog Hemelvaart. Volgende week Pinksteren en dan wordt... lees meer

  • Gisterochtend werd er in het ochtendprogramma op televisie overgeschakeld naar een nat kampeerterrein. Ik lag nog in bed en als ik wakker ben, wil ik daar meestal zo snel mogelijk uit, maar nu bleef ik nog even liggen. Graag liet ik het goed tot me doodringen dat ik me niet op e... lees meer

Pagina's