“U bent succesvol geïdentificeerd.” Niet niks als je die mededeling in een mail leest. Gisteren was het zover: er kwam een man langs die namens de bank kwam kijken of ik ben die ik zei te zijn. Totdat hij voor de deur stond, kon ik niet geloven dat het waar was.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Hondje
De R is in de maand gesprongen. In mijn kindertijd was dat de R van leveRtRaan. Nu zijn het de pepeRnoten die hier en daar al in de schappen van de supermarkt te zien zijn. Ook barstte het cultuRele seizoen overal in het land los. En ook ik mocht ergens mijn zegje komen doen. Met een paar collega’s hadden we een thema opgekregen en dat was: De tragiek van het leven. Had dat pas in de gaten toen ik ter plekke was. Geeft verder niets, want bijna alles gaat over die tragiek. Of over hoe we ons daartegen verzetten. Ik heb het niet over de grote tragiek, want die stemt vaak sprakeloos. Nee, de kleine tragiek, dáár kan ik iets mee. Daar beginnen de verhalen. Daar beginnen ook deze stukjes. Zaterdagochtend bijvoorbeeld. Het was mooi, vriendelijk weer, maar ineens werd de hemel donker en begon het te regenen. Ik was op weg naar de tragiek van de supermarkt en had spijt van de regenjas die ik thuis had gelaten. Van de andere kant: aan het buitje was goed te merken dat het maar even zou duren. Op het moment dat de eerste druppels op straat spatten, gaat in een huis dat ik passeer, de deur open. Naar buiten komen een mevrouw met een lama-achtig gelaat en een klein, zenuwachtig hondje. Dat hondje heeft een lichtblauw regenjasje aan. Het is goed te zien dat het daar nogal aan moet wennen. Misschien heeft het zelfs geen zin in dat kledingstuk, maar dat weet ik niet zeker. Duidelijk is wel dat de vrouw op de regen heeft zitten wachten. Dat dénk ik dus. Waarschijnlijk vanwege dat jasje. En het laat me niet meer los.
Columns
-
-
Verharde sfeer op scholen, lees ik. Vanwege de mondkapjes. “Moet ik dood?” vraagt een leraar aan een leerling die geen mondkapje draagt. Die vraag moet je niet stellen. Als ik aan mijn schooljaren denk, herinner ik me minstens één leraar van wie ik vond dat hij best dood mocht,... lees meer
-
Waarschijnlijk gaat het nooit over: zaterdag einde van de ochtend nam ik licht gespannen voor de televisie plaats om naar de aankomst van Sinterklaas te kijken. Het belangrijkste moment van het jaar, aldus Dieuwertje Blok. Ik merkte dat ik knikte. Natuurlijk was het nog niet zek... lees meer
-
Nog 21 nachtjes slapen. Ik kwam er niet toe het zelf te berekenen, maar zag het in een advertentie van Albert Heijn, 21 kalenderblaadjes te beginnen met vandaag. Op dat kalenderblaadje is een boot te zien met daarop Sinterklaas en het paard.
-
Als je per trein wilt reizen, moet je dat eerst even melden. Wil de NS graag. Hoeft niet per se, het is alleen maar wenselijk. Je kunt voorkomen in een drukke trein terecht te komen en wie wil dat niet. Blijkbaar is het onderzocht (experiment). Beviel goed. Ik wil best meedoen,... lees meer
-
Altijd en overal lees ik alles wat me onder ogen komt. Als bij vrienden een gebruiksaanwijzing op tafel ligt, neem ik die even door, zonder dat ik weet voor welk apparaat die is. Vaak wordt dat ook niet duidelijk in de instructies. Als ik een winkel verlaat en de kassabon in mij... lees meer
-
Het is niet te hopen dat het de komende tijd vaak over het vuurwerkverbod gaat. Dat het maandagavond in het journaal gebeurde, is begrijpelijk. Klap moest nog indalen. Er was een vuurwerkverkoper te zien die op een doos wees waarop `knettergek’ stond. Blijkbaar is er vuurwerk da... lees meer
-
Overleven op een verlaten eiland. Soms vraag ik me af hoe dat is, wat vooral komt doordat ik dan naar een verlaten eiland verlang. Ik wil zoveel mogelijk meemaken in mijn leven, dat is het ook. De lijst van dingen die ik nog wil meemaken is iets kleiner dan twintig jaar geleden.... lees meer
-
In mijn lagere schooljaren, niet zo lang geleden, maakte ik drie klassen een jongen mee van wie iedereen ontzettend gespannen werd, ook de onderwijzer. Hij was agressief, maakte veel lawaai en zocht bijna voortdurend ruzie. We waren bang voor hem en niemand vond het kinderachtig... lees meer
-
In veel praatprogramma’s zijn vaste gasten. Misschien zit daar een gedachte achter: kijkers weten dan waar ze aan toe zijn. Sommige vaste gasten zijn meer vaste gast dan andere vaste gasten. Denk bijvoorbeeld aan Martijn Koning, sympathiek hoofd, stevige kaken, cabaretier. Ik ki... lees meer
-
Sinds de straat hier autovrij is, zie ik de wijkagent nooit meer. Misschien toeval, kan ook zijn dat hij denkt: in zo’n straat loopt alles vast op rolletjes. Is ook zo, in onze autovrije straat gebeurt nauwelijks iets meer, wat voor- en nadelen heeft. Nu de overheid wil dat we b... lees meer
-
Toen ik zondag hoorde dat Sean Connery (90) in zijn slaap overleden was in zijn huis op de Bahama’s, dacht ik meteen dat ik dat ook wel wilde, in mijn slaap overlijden op de Bahama’s. Zijn wens was, las ik: zonder gedoe heengaan. Mooi.
Natuurlijk dacht ik ook aan de eerste... lees meer -
Dan loop ik dus met de buurman door de buurt, zomaar, om er even uit te zijn. Natuurlijk houden we de anderhalve meter afstand sterk in de gaten. We voeren een levendig gesprek. We hebben het over de verkiezingen in de Verenigde Staten. Ik citeer een vrouw uit Florida die zei da... lees meer
-
Wie kent het niet, een belangrijk telefoontje verwachten waarvan het onduidelijk is wanneer het komt? Je moet de hele dag bereikbaar zijn. Vaak gaat het om telefoontjes uit de medische wereld. Dat er geen tijdstip valt af te spreken, is begrijpelijk, maar toch. Ik kom dan tot we... lees meer
-
Een paar minuten daarvoor had ik een cracker met pindakaas (met stukjes noot) gegeten, héérlijk. Daarom reageerde ik waarschijnlijk wat aarzelend toen de vriendelijke vrouw zei dat ik meteen terecht kon. Ik belde haar omdat ik vermoedde dat ik op corona getest moest worden. Ze v... lees meer