Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Limonade

Een vriend van me schreef een kinderboek met een zebra in de hoofdrol. Daarom werd het boek in de dierentuin ten doop gehouden, in de nabijheid van zebra’s die zich belangstellend gedroegen. En er waren uiteraard veel jonge kinderen, de doelgroep van het boek, kinderen in de voorleesfase. Vaak was ik aanwezig bij de presentatie van een boek voor volwassenen, maar hier ging het er toch anders aan toe, minder gewichtig, en dat vond ik zeer aantrekkelijk. Niemand deed zijn best interessant te zijn. Er waren ook twee vrouwen die de kinderen schminkten, als ze dat wilden. Ze kregen dan een dierengezicht. De tijger was hier erg populair. En de zebra natuurlijk. Zie je nooit wanneer volwassenen rond een boek bijeenkomen. Ik ben er voorstander van dat dit wel gebeurt. De manifestatie krijgt dan meteen een ander karakter, lósser. Mijn vriend las zijn boek voor, helemaal. Boeken voor kinderen van die leeftijd zijn nooit zo dik. Hij deed er een minuut of tien over, gezeten tussen de kinderen die aan zijn lippen hingen en gul lieten horen wanneer ze iets leuk of gek vonden. Volwassenen doen dat ook wel, maar toch anders. Er stond ook een grote tafel met daarop gezellige glazen limonade en koffie en thee voor de ouderen. En een schaal met koekjes. Vond ik ineens ook een mooi ding, zo’n schaal. Het meisje achter de tafel vroeg of ik een kopje koffie wilde. Ik zei: `Limonade graag.’ Dat hoor ik mezelf nooit meer zeggen en ik dacht aan mijn limonadejaren die ineens niet ver weg waren. En om ons heen was het zacht herfst.

Columns

  • Als kind dacht ik al na over buitenaards leven. En als ik dat in bed deed, kon ik niet in slaap komen, zo spannend vond ik het. Ik ben helaas al een tijdje geen kind meer, maar het houdt me nog steeds bezig. Naar films waarin deze kwestie een rol speelt, kijk ik zelden, want het... lees meer

  • Fascinerend dat er aan de Vierdaagse wandelaars meededen die zich per taxi van controlepost naar controlepost lieten vervoeren. Of op de fiets sprongen. Dit jaar kan dat niet meer, want er zijn nu ook mobiele controleurs van wie niemand weet waar ze hun werk zullen doen. Ze lett... lees meer

  • In een Nederlandse zomer gebeurt er weinig waarover publiekelijk te praten valt. Daarom zijn alle praatprogramma’s met vakantie. Dat heeft voor- en nadelen. Heel raar, maar soms mis je ze toch. Nu bijvoorbeeld. Graag had ik bij Matthijs of Eva of Humberto of Sven of Max de recht... lees meer

  • Het is niet veel, 6 euro voor een uitleg waaraan je iets hebt. Toch wordt er gemord over dit apotheektarief. Je kunt je afvragen wat een uitleg is en wat niet. Gisteren haalde ik een medicijn op en toen zei de apothekersassistente: `U heeft dit al eerder gehad.’ Ik knikte. Ze vr... lees meer

  • Op de radio hoorde ik een gesprek met een deskundige die bevestigde dat er rond 2030 een nieuwe Kleine IJstijd begint. De zon komt in een periode van koelte. Vandaar. De winters worden strenger dan we tot nu toe kennen, en de zomers gaan tegenvallen. Om een beeld te schetsen wee... lees meer

  • Gisteren, twee dagen later, keek ik nogmaals naar de Wimbledonfinale tussen Djokovic en Federer. Soms vind ik het verhelderend een wedstrijd te zien waarvan ik de uitslag ken. Ik let dan anders om momenten van concentratie en ook erg op wanneer welke speler winnaar begint te wor... lees meer

  • De vrouw aan de telefoon vraagt of ik even tijd heb. Ze heeft daarvoor ook al veel gezegd, maar dat heb ik niet verstaan. Dat komt doordat ik me afvroeg wat ik fout deed toen ik me inschreef in het Bel-me-niet-register. Ik word gelukkig niet vaak gebeld door opdringerige persone... lees meer

  • Het bezit van een caravan is een manier van leven. Vrijheid en huiselijkheid gaan hand in hand. Zoiets las ik dit weekend in een artikel waarin mensen aan het woord komen die verstand hebben van wat typisch Nederlands is. Zelf heb ik nooit een caravan gehad. Wel ging ik vaak op... lees meer

  • Een vakantieprobleem waarbij ik niet stilstond is snurken, snurken op de camping. Daarover las ik een artikel. Misschien snap ik het niet goed, maar blijkbaar heeft de partner van de snurker op de camping meer last van het lawaai dan thuis. Het kan best zo zijn dat de vrije natu... lees meer

  • Het zijn meestal spiegels op andere plekken dan in je eigen huis. Je loopt er langs of staat er ineens per ongeluk voor en denkt `Nou ja’ – of zoiets. Die gedachte betreft je lichaam. Ik had het gisteren in de toiletruimte van een restaurant waar ik me zojuist met een nogal inte... lees meer

  • Tijd gaat zo snel dat je soms vergeet wanneer iets ook alweer was. Ik keek gisteren even naar een deuk in mijn auto en vroeg me af wanneer ik die ook alweer kocht, de auto dus. Ik herinner me dat ik er hier een stukje over schreef waarin ik hoopte dat die deuk maar snel moest ko... lees meer

  • Ook een fijne traditie: de ANWB die waarschuwt voor extra drukte op de wegen tussen Nederland en Frankrijk. Komend weekend bijvoorbeeld. Nederland gaat met vakantie en de Fransen verplaatsen zich vanwege hun nationale feestag, 14 juli, die pas volgende week is, maar ze willen er... lees meer

  • Het woord kende ik niet: bakfietsburger. Een fractie van een seconde denk je aan iets eetbaars, een kolossale hamburger. Heeft met mijn Nijmeegse studententijd te maken. In een cafetaria bij ons in de buurt kon je een waterfiets kopen: een bergje frites links en rechts begrensd... lees meer

  • Het inpakken van een auto is geen dingetje dat je even doet. Ik wees er vorige week op dat je nooit, nóóit moet zeggen: dat doe ik wel even. Ik heb het nu over de auto die dadelijk op weg gaat naar een vakantiebestemming. Gisterochtend maakte ik vrij vroeg een wandeling door de... lees meer

  • De coach stond me gisterochtend op te wachten toen ik bij de fitnessclub arriveerde. Hij zei dat het buiten minder warm was dan binnen. De straat was net gesproeid en blonk vrolijk in de ochtendzon. Ik zei dat we er niet zo vaak over moesten praten, over de hitte. Daarna ging ik... lees meer

Pagina's