Gisterochtend was er op de radio een gesprek met een hoge manager van de politie. De presentator noemde zijn functie, maar die klonk zo ingewikkeld dat ik die nauwelijks kan reproduceren. Als ik het kort door de bocht samenvat ging hij over lawaai en overlast. Van dat laatste be... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Piekfijn
Nog steeds heb ik ook een vaste lijn. Zo heet dat: vaste lijn, een ouderwets telefoontoestel met een draad eraan, aangelegd door een monteur die zei dat `alles piekfijn in orde’ was toen hij zijn werk had gedaan. Die woorden gonsden die dag dikwijls aangenaam door me heen, piekfijn in orde. Graag wil ik dat zelf ook zijn, maar ik besef heus wel dat er nog een lange weg te gaan is. Ik ben ook benieuwd hoe ik me voel als ik die `staat van zijn’ heb bereikt. Wat me ook interesseert is hoe ik die dan in stand ga houden. Waarschijnlijk wordt er in mijn omgeving dwingend de moeilijkste vraag van alle vragen gesteld, namelijk: `Is er iets?’. Uiteraard voel ik me dan meteen minder piekfijn in orde. Goed, de vaste lijn. Daar gaat het nu over. Daar word ik bijna nooit meer op gebeld. Eigenlijk alleen nog maar door mensen die iets van me willen wat ik niet wil, een abonnement op een onduidelijke voorziening, een fantastische begrafenis, dat soort dingen. Ik neem maatregelen tegen dat gebel, maar die helpen niet. Dus als het ouderwetse telefoontoestel gaat (zo heet dat nog altijd: de telefoon gaat), ben ik onmiddellijk geïrriteerd. Als ik dan iemand aan de lijn krijg die niet iets van me wil wat ik niet wil, maar een vriend of kennis, vraagt die: `Is er iets?’ Maar meestal moet ik dus plechtig zeggen dat ik geen tijd heb een aanbod te bespreken en vervolgens verbreek ik woedend de verbinding. Van die woede heb ik daarna minstens een uur behoorlijk last. Ik wil immers zo min mogelijk woedend zijn. Daar heb ik recht op.
Columns
-
-
Ah, daar is de vage kennis die niet voor niets een vage kennis is. Je hebt haast, niet echt, maar toch genoeg om het haast te noemen, en dan loop je bijna tegen de vage kennis aan. Die vraagt onmiddellijk hoe het met je gaat, maar wacht je antwoord niet af en begint over zichzel... lees meer
-
Erg te moeten zeggen maar toch vroeg ik me even af: zet ik de klok vannacht nu voor- of achteruit? Die vraag duurde niet zo lang als een paar jaar geleden, want inmiddels heb ik het ezelsbruggetje onthouden: voorjaar vooruit. Zelfs het onthouden van dat ezelsbruggetje kostte eni... lees meer
-
Soms denk ik aan de laatste dagen van het jaar. Ik hoor bij de mensen die dan een beetje wegzinken in zachte melancholie en in die stemming gaan mijmeren over de gebeurtenissen van het bijna voorbije jaar.
-
Kwam bekoorlijk aan, foto gisteren in deze krant: grootvader met twee kleinkinderen versieren een kerstboom. Geen foto van vorig jaar, nee nu, oktober. Achter de kleinzoon zag ik op een sierlijk tafeltje ook nog zo’n kerstding staan dat zich nauwelijks laat omschrijven, wat je m... lees meer
-
Waarom lezen we gefascineerd over het leed van anderen? Waarom kijken we naar een film die begint met een psychopathische clown met een hakbijl op weg naar een boerderij? Misschien doen we dat om ervan te leren. Leed kan te voorkomen zijn als je sommige dingen niet doet. Welke d... lees meer
-
Er zijn mensen die altijd iets willen zeggen, ook als het écht niet hoeft, een commentaartje, meninkje, grapje. Of per se iets willen delen, meestal over het weer: “Stevig windje.” Meestal kun je er nauwelijks op reageren, ja, met “Zeg dat wel” of om een grapje luchtig lachen. H... lees meer
-
In het journaal zie ik veel vreemde grimmigheid van mensen die zich verzetten tegen de maatregelen van de overheid. Vaak is het beschamend. Ik denk dan telkens dat het gelukkig ver bij me vandaan gebeurt, wat natuurlijk onzin is, maar ik wil het graag denken.
-
De dag na de persconferentie van de premier en minister Hugo werd onze straat weer autovrij. Dat wás die al sinds halverwege de zomer, maar de afgelopen maand niet, vanwege werkzaamheden, gasleidingen. Min of meer het tegendeel van autovrij.
-
Leek me wel wat, een blokjesverjaardag. Woord kende ik niet, het verschijnsel evenmin, maar de premier had het er dinsdagavond over. Dus dat niet alle gasten tegelijk komen, maar in blokjes van vier of twee of drie (hangt er vanaf of er een boa in de buurt is).
-
Gistermorgen hoorde ik op de radio een interview met Gerard Krol over wie aan het eind van het gesprek werd gezegd dat hij voorzitter is van de VNK. De presentator lichtte de afkorting toe: Vereniging Nederlandse Kerstbomenkwekers. Natuurlijk, denk ik dan, zo’n vereniging moet e... lees meer
-
Niet over gisteravond schrijven, nam ik me voor. Liever iets kleins, iets zoets. En ik kwam terecht bij het nieuwe boek met Nijntje in de hoofdrol. Dat boek heet Trakteren met Nijntje. Officieel behoor ik niet tot de doelgroep, maar graag neem ik van zoveel mogelijk ken... lees meer
-
Psychologisch zit het goed in elkaar. Onze premier zei vrijdag dat hij geen taboes voelde wanneer hij over nieuwe maatregelen dacht. Misschien zei hij het anders, maar ik verstond duidelijk `taboes’. En we zagen hoe hij erbij stond. Niet voor de poes, zeggen wij hier in huis. Mi... lees meer
-
Het Weekend van de Waarheid. Dat was het. Zo’n weekend heeft ook een stille zondagochtend, kil, even niet nat. Ik loop wat te mijmeren rond vragen als wanneer ik eerder een Weekend van de Waarheid meemaakte. Misschien niet een heel weekend, maar toch wel een paar Dágen van de Wa... lees meer
-
Het idee zal inmiddels in schoonheid zijn gestorven en er is ook genoeg over gezegd en geschreven, maar natuurlijk heb ik me even voorgesteld hoe het mij zou vergaan als ik op mijn achttiende verjaardag 10000 euro zou krijgen. Natuurlijk zou ik denken: fijn! Maar die gedachte we... lees meer