Gisteren lukte het me niet over het vertrek van Rutte te schrijven. Ook omdat hij nog niet vertrokken is. In zijn eigen woorden maandag: `Buitengewoon aardig wat er gezegd is. Maar de kist staat nog boven de grond, ik ga pas weg als er een nieuw kabinet is, het orgel speelt nog... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Werk
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel zagen. Zoiets heb ik nog nooit gedaan. Sterker nog: ik heb nog nooit stilgestaan bij de mogelijkheid. In mijn leven heb ik al aan heel wat tafels gezeten, maar tot nu toe is het geen seconde in me opgekomen er zelf een te maken. Een stoel trouwens ook niet. Ik geloof dat het nog erger is: geen enkel meubel. Ja, een kruidenrekje, eind jaren zeventig, maar toen ben ik erg geholpen door de eigenaar van de doe-het-zelfwinkel bij mij in de buurt. Die vroeg: `Hoe dacht je dat te gaan doen?’ Ik liet hem een tekening zien, een ontwerp. Daar keek hij lang naar. Een kruidenrekje is natuurlijk geen meubel, maar meer een soort voorziening, dingetje voor in de keuken, dat niet eens echt noodzakelijk is. Je kunt de potjes met kruiden ook gewoon op het aanrecht zetten. Een tafel zagen is het grote werk. Dan ben je dus met iets bezig. Begin je met zagen? Hangt natuurlijk af van je omgang met het materiaal. Zie je, daar heb je het alweer: ik weet heus wel hoe een tafel eruitziet, maar als ik er een zou moeten maken, wist ik niet waar ik moest beginnen. Misschien is het goed voor mijn karakter, als ik daar wel een idee over had. Poten, hoe maak je die? Kun je waarschijnlijk kant en klaar kopen, maar dat kan ook met de hele tafel. Nee, máken! Zágen!
Columns
-
-
Tijdens de Algemene Beschouwingen in september 2011 liep Jolande Sap, toen fractievoorzitter van GroenLinks, naar de interruptiemicrofoon met een stekkerdoos en stekker om daarmee de uitdrukking `ergens de stekker uit trekken’ te illustreren: ze trok de stekker uit de stekkerdoo... lees meer
-
Stel dat ik een eigen bedrijf zou hebben. Moet er niet aan denken, maar soms moet je aan iets denken waaraan je niet wilt denken, om helderheid in je hoofd te krijgen. Ik besef dat het niet gaat lukken, maar wil het toch proberen.
-
Hier bij het huis aan zee staan grote lavendelstruiken in de tuin. Ik houd van de geur en kleur ervan en kan er lang naar kijken, niet vanwege die kleur en geur, maar om het leven dat zich daarin afspeelt, hommels en vlinders zijn er onophoudelijk enthousiast in de weer. De dag... lees meer
-
In de viswinkel sta ik na te denken over het avondeten als ineens een stem me om de nek vliegt: `Dat is een eeuwigheid geleden. Op straat zag ik al dat jij het was. Kom, geef me eens een lekkere knuffel.’
Veel informatie tegelijkertijd is dat! Inclusief een opdracht: lekker... lees meer -
Juichen zonder dat iemand het ziet, is een aangename manier van juichen. Voor jezelf dus, want niemand merkt het op, je houdt het allemaal lekker binnen.
-
In redeneringen kan ik soms verdwalen, vooral wanneer die vanzelfsprekend klinken. Voorbeeld: laatste dagen gaat het vaak over duurdere treinkaartjes in de spits. Is verzet tegen, wat bijna niemand onbegrijpelijk zal vinden. Bijna niemand, ja, maar sommige deskundigen wel.
-
Zalm? Bij het ontbijt?
Tijdens een diner zit ik tegenover de aardige man van een nichtje. We hebben het over voetballende (klein)zonen, een dynamisch gesprek. Vorige week vroeg hij bij het ontbijt aan zijn zoon (9) wat hij op zijn brood wilde. En toen vroeg hij om zalm. Een... lees meer -
Met de monarchie heb ik niet veel, maar afgelopen weekend maakten we de kracht ervan mee, zaterdag, de toespraak van de koning, de beste die hij ooit hield, hoewel die op 4 mei 2020 ook niet mis was, toen hij zich uitliet over de rol van Wilhelmina tijdens de oorlog. Maar zaterd... lees meer
-
Rubberen matje had ik al lang moeten vervangen. Zo’n matje dat voorin de auto ligt, begint onder de stoel, eindigt voor de pedalen, al een klein jaar kapot, versleten, gescheurd. Ineens bleef ik in zo’n scheur haken, terwijl ik de auto aan het parkeren was. Toen ik mijn voet uit... lees meer
-
Vaak word ik ’s nachts om half vijf wakker. Op dat tijdstip werd ik een aantal jaren geleden ook geboren. Misschien heeft dat ermee te maken. Als de slaap niet meteen weer wil komen, lees ik op een klein scherm de digitale versie van deze krant, niet door en door, beroerde beric... lees meer
-
Van hoe het zit met het onderwijs heb ik weinig verstand. Wel weet ik dat er op de lagere school veel studiedagen zijn, niet voor de kinderen, maar voor de leerkrachten. Ze zijn er inééns, niet zelden een paar achter elkaar. Dat merk ik omdat ik soms betrokken ben bij de opvang... lees meer
-
Er zijn mensen die vaak zeggen: `Moet kunnen.’ Kan goed zijn dat het over iets gaat waarvan we niet allemáál vinden dat het moet kunnen. Zijn soms ook intimiderende woorden: moet kunnen. Zeggen wat je wilt, doen wat je wilt. Ja, dat is zo, maar het kan ook lastig zijn en in onze... lees meer
-
Interessant dat heel veel mensen precies weten hoe het zit daar in Rusland. Meestal zeggen ze daarbij dat het natuurlijk wel even afwachten is. Ik knik dan deskundig en ja, dat vind ik ook, even afwachten. Ondertussen moet ik nog heel veel lezen en horen om er een beetje verstan... lees meer
-
Nu ik een tijdje in het dorp aan zee ben, ga ik er graag vroeg op de dag heen, naar de zee dus. Voor een frisse duik. Daarna even op het strand liggen om op te drogen en naar de horizon te staren, terwijl ik ongericht aan dingen denk waaraan je denkt wanneer je naar de horizon s... lees meer