Ergens iets van zeggen, iemand aanspreken op onwenselijk gedrag, hoe vaak doe ik het? Ook belangrijk: wat doe ik als het mij overkomt? Dat laatste probeer ik trouwens te voorkomen. Als je deel uitmaakt van een samenleving, moet je daarvoor ook aandacht hebben, voor grote en kleine dingen. Grote dingen houdt de overheid in de gaten, kleine dingen zijn vooral je eigen zaak.
Iedere zzp’er heeft strikt eigen problemen. Ik zeg of schrijf nooit `ondergetekende’, maar doe mijn best verzeild te raken in een kerstverhaal dat over een paar weken klaar moet zijn. Kerstmis is nog ver weg, maar het komt in een boek, en dat moet ruim van tevoren in de winkels liggen. Paar jaar geleden was me dat ook gevraagd en om in de sfeer te komen draaide ik de hele dag kerstliedjes, vooral Stille Nacht. Was een warme zomer, de ramen stonden open en de buren gaan sindsdien terughoudender met me om.
Afgelopen maanden keek ik meer televisie dan ik gewend en van plan was. Die tijd is gelukkig voorbij. Twee keer zag ik Dragon’s Den waarin erg rijke personen ideeën en uitvindingen beoordelen van personen die net zo rijk willen worden. De erg rijke personen doen een investering, als ze welwillend willen zijn, om zo nog rijker te worden. Begrijp me goed, iedereen doet maar en als kijkers het leuk vinden om naar die goedkope manifestatie van macht & geld te kijken, prima, maar ik vind het allemaal iets ranzigs hebben.
In een radioprogramma werd aan de directeur van een uitzendbureau gevraagd naar welke banen in deze tijd speciaal vraag is. Vooral welke nieuwe banen, want het gespreksonderwerp was of de crisis ook voor werkgelegenheid zorgt. De directeur was monter, want het bleek zeer het geval. Hij noemde de testen die moeten worden voorbereid. De administratieve handelingen dus. Ook de administratie achteraf.
Word je met een grote mond geboren of krijg je die in de loop van je jonge leven, of later? Er zijn mensen die nooit een grote mond hebben of hebben gehad, ik ken ze - ze kunnen van een grote mond schrikken. Ben je je van je grote mond bewust of is die er gewoon en denk je dat die bij je hoort, net als een manier van lopen of kijken?
Gisterenochtend vroeg waren er twee foto’s waarvoor ik warme aandacht had, wat niet alleen kwam doordat ze er zo zonnig uitzagen. Eerste stond op de voorkant van deze krant, genomen op het terras van het Nijmeegse café De Hemel. Te zien is hoe een luchtige ober een eenvoudige houten constructie op zijn linkerschouder vervoert, met daarin 10 glazen bier. De lengte van dat geheel is 1,5 meter. Ik neem aan dat je het zo kunt bestellen: “Doe mij 1,5 meter bier.” Misschien kon je zo’n bestelling ook in het Oude Normaal plaatsen, maar voor mij zag het er toch nieuw uit.
Nieuwe omgeving leek me een goed begin van het Nieuwe Normaal. Of die periode echt begonnen is, weet ik natuurlijk niet. Misschien kiest het Nieuwe Normaal wel voor ons ons in plaats van andersom. Vanaf half maart leefde ik min of meer op dezelfde plek. Vooral in huis, waarover ik niets te klagen heb, of in de directe omgeving van het huis, waarover ik ook niets te klagen heb. Maar soms mag iets best even voorbij zijn.
In een vroege fase van mijn leven werd soms tegen me gezegd: “Je kunt wel merken dat je de oorlog niet heb meegemaakt.” Waren geen positieve woorden. Integendeel, het was de verpakking van een verwijt waarmee ik geen kant op kon. Was juist, ik had de oorlog niet meegemaakt, buiten mijn schuld, want ik was er toen nog niet. Maar goed, ik deed blijkbaar iets of klaagde over iets wat ik niet had gedaan als ik de oorlog wel had meegemaakt.
Natuurlijk had ik kunnen weten dat het onderzocht is: wat zijn de gevolgen van de afwezigheid van lichamelijk contact? Uitkomst ligt voor de hand: stress. Kun je gewichtig over doen, maar is het niet zo dat je altijd stress voelt als je iets niet mag? Van te veel gepraat over stress trouwens ook. Ook als je iets niet begrijpt, bijvoorbeeld de coronaboete die je moet betalen omdat je niet kunt aantonen dat je spontaan drie vrienden ontmoet en het geen samenkomst is die je heb georganiseerd. Stress!
Natuurlijk worden er lijstjes gemaakt met woorden die van deze crisistijd zijn. Of ze in het Nieuwe Normaal nog steeds worden uitgesproken, valt nog te bezien en te beluisteren. Nu hebben we behoefte voor veel een woord te bedenken. Hebben we nodig om uit te leggen wat we begrijpen en wat niet. Zo gaat dat.
