Voor het eerst sinds ik weet niet hoe lang las ik dit weekend Godfried Bomans. In de mooie dundrukreeks van uitgeverij Van Oorschot verscheen een bloemlezing uit zijn werk. Hoog in een boekenkast staat hier zijn verzameld werk.
Net als van de natuur weet ik van de vaderlandse krijgsmacht te weinig af. Destijds ben ik niet `in dienst’ geweest en toen de dienstplicht werd afgeschaft, verdiepte ik me niet in hoe het verder moest met de krijgsmacht. Ja, ik wist van de KMA, maar hoe er gewone soldaten moesten komen, geen idee. Nog steeds niet. Je kunt je waarschijnlijk aanmelden.
Het straalt toch op allemaal af dat het een Nederlandse hond was die een essentiële rol speelde bij de dood van IS-leider Baghadi. Een herdershond uit Best. Is niet helemaal zeker, want het moet geheim blijven, maar laten we toch maar van Best uitgaan. In sommige kranten las ik: Baghadihond. Nee: herdershond. Ik kijk nauwelijks naar praatprogramma’s op televisie, maar ik neem aan dat hondentrainer Marco van Hoof al ergens zijn woordje heeft mogen doen.
Steeds vaker vind ik dat ik best iets meer van de natuur op de hoogte mag zijn. Natuurlijk weet ik wat essentiële dingen, maar die liggen zo voor de hand dat ik er nooit over praat. Dat een eikenboom een eikenboom is. En iets over de mus, want die waren er erg veel toen ik kind was en nu dus minder, maar zie je, daar heb je het al, zeker ben ik er niet van. Wel zie ik ze op een terras aan zee meer dan in de stad. Ze pikken eten van je bord en dat vind ik sympathiek, ook omdat ze het niet stiekem doen. Nou ja, dat soort weetjes dus.
In de straat hier om de hoek werd gisterochtend feestverlichting aangebracht. Voor de laatste fase van het jaar, vooral de decembermaand. Er kwam een draad boven de straat en daaraan werd de feestverlichting opgehangen, grote sterren en pakjes met een strik eromheen.
Ineens ging het er vaak over: de Boze Witte Man. Weet niet meer wat de aanleiding was. Ja, de Boze Witte Man zelf, maar iemand moet erover begonnen zijn. Al een tijdje zegt niemand het meer, terwijl ze er wel nog zijn, Boze Witte Mannen, ja nou. Maar misschien is de aanduiding discriminerend of demoniserend. Er zijn trouwens ook Boze Witte Vrouwen, maar die worden nooit zo genoemd. Als er een Boze Witte Vrouw binnen mijn gezichtsveld komt, kijk ik om me heen of er een uitweg is, bij Boze Witte Mannen ook wel, maar iets minder.
Ieder jaar heb ik het vandaag over wintertijd. Misschien moet ik daarover ophouden, maar ja, ik houd van het woord wintertijd en zo vaak kun je het niet opschrijven. Gelukkig spreken we het deze dagen zo nu en dan uit: “Denk erom, het is weer wintertijd.” Of: “Ach, is het alweer wintertijd.” Dat laatste zou ik niet zeggen, maar ik denk het wel, en de melancholicus in mij haalt er van alles bij, maar dat houd ik voor me, want op de laatste maandag in oktober moet je die diepte vermijden.
Als Nederlanders worden geprezen omdat ze overal een mening over hebben, ben ik geneigd daar geen mening over te hebben. Nou ja, geneigd, ik doe mijn best, maar dat lukt niet, want ik ben zelf ook Nederlander. Heb ik mening over het thema van het Eurovisie Songfestival dat volgend jaar nog meer toeristen trekt dan we kunnen verdragen? Ja toch? Begint mijn mening over het thema met een mening over het Eurovisie Songfestival zelf? Ik geloof dat mijn mening is dat ik daarover geen mening heb. Is geen mening hebben ook een mening?
Verfrissend dat we iets gaan doen aan het onduidelijk taalgebruik van de overheid. Het is wollig, wordt soms gezegd. Ik weet niet of die typering deugt. Het is vooral onzinnig zo te willen schrijven. Toen ik eens zacht protesteerde tegen een bekeuring, kreeg ik een antwoordbrief waarvan niets te begrijpen was, terwijl ik toch een belezen persoon ben en vanwege mijn werk gewend aan omgang met taal. Dan heeft dat antwoord dus geen zin, vandaar: onzinnig.
Sterk woord: puinruimer. Ook doordat er 2 keer ui in zit. Laat zich lekker uitspreken. Bovendien weet je dat het nooit over gewoon puin gaat, zoals bouwafval. Nee, een instelling of een organisatie of bedrijf. Er is dan iets goed mis. De puinruimer komt nooit van binnenuit, maar van buitenaf. Uiteraard meldt hij zich niet zelf aan, nee, een puimruimer wordt gestuurd. De bedoeling is dat de puimruimer niet alleen puin ruimt, maar ook voor iets zorgt wat daarvoor in de plaats komt, of voor iemand. Door puin te ruimen komt daar ruimte voor.
