Tijdje geleden verloor ik een bril. Had ik niet op, maar zat in een brillendoos in de zak van mijn colbert. Gek dat ik niet meer weet waarom ik twee brillen bij me had, dus een op mijn neus, de andere in mijn zak. Moest ergens heen fietsen en had haast. Wil ik zo min mogelijk, h... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Knap
Het zal niemand ontgaan zijn dat volgende week het Rijksmuseum weer opengaat. Ik verheug me erop, niet op de opening, nee zeg, maar op een bezoek. De eerste keer dat ik er kwam, was ik acht. Ik was misdienaar in de kapel van de Sint Maartenskliniek in Nijmegen en eens per jaar gingen wij, misdienaars, een dagje uit, onder leiding van een strenge non die ons op orde hield. Het misdienaarreisje. Waarschijnlijk een verdwenen woord. Het Rijksmuseum was een van de bestemmingen. Toen zag ik De Nachtwacht voor het eerst in het echt. Vanwege de naderende opening van het museum kwam ik de afgelopen weken vaak een foto tegen van het befaamde schilderij van Rembrandt en telkens besefte dat ik er niets aan vind. Dat mag niet, geloof ik, maar dat kan me niet schelen. Ik zie heus wel dat het knap is, qua licht en perspectief, maar daarmee houdt het voor mij op. Mensen kunnen het woord `knap’ gewichtig uitspreken, met een bolle a en een p die bijna uit elkaar ploft. Inderdaad, zo knáp vind ik De Nachtwacht. Ik houd erg van veel werk van Rembrandt, maar dit schilderij hoort er niet bij. Misschien begon het al tijdens het misdienaarreisje. Ik kende De Nachtwacht natuurlijk van koektrommels en geborduurde lappen achter glas, maar toen ik ervoor stond, voelde ik grimmige teleurstelling. Dat kwam ook doordat ik merkte dat iedereen om me heen - en dat waren nogal wat mensen - het schilderij vereerde. Verering is iets anders dan bewondering. Ik bewonder graag, maar kan niet goed tegen verering. Vond ik een nuttig inzicht.
Columns
-
-
Van het vroege begin van de dag houd ik zeer. In het prille dagelijks leven hangt een stilte die inspirerend is: straks gaat er weer van alles gebeuren, welke gebeurtenis breng je zelf op gang? Met de ochtendkranten ga ik soms in een café zitten dat om een uur of zeven opengaat.... lees meer
-
Soms is vertellen dat iets is mislukt bijna even erg als de mislukking zelf. Merkte ik tijdens mijn middelbare schoolperiode als het uit was met een meisje, wat er in die dagen vaak aan de hand was. Mijn moeder had al een paar keer de ergste vraag aller vragen gesteld: “Is er ie... lees meer
-
Paar dagen geleden hoorde ik een kennis zeggen: “Ik ben niet zo barbecuemens.” Ze sprak die woorden niet luchtig uit, nee, doodernstig. Wat zeg je over jezelf als je beweert niet `zo’n barbecuemens’ te zijn? Ik ben ook niet `zo’n barbecuemens’. Niet dat ik er veel op tegen heb,... lees meer
-
Er zijn ontzettend veel boeken over geschreven en toneelstukken, en films over gemaakt, over het verlangen of streven naar iets of iemand zonder dat het wordt ingelost. Soms duurt dat verlangen of streven wel een leven lang of een groot deel van het leven. Misschien is het verla... lees meer
-
Bij grote manifestaties als de Tour en Wimbledon besef ik dat het jaar definitief voor de helft voorbij is. Nog volop zomer, maar dat duurt niet lang niet meer. Die Vierdaagse hoort daar ook bij. Die is nog dichterbij dan de Tour en Wimbledon. Ben er mee opgegroeid, een gróót mo... lees meer
-
Vaak kom ik artikelen tegen die ik probeer te lezen, terwijl ik na een paar zinnen al weet dat ik ze niet kán lezen. Omdat ik me altijd verzet tegen iets wat ik niet kan, ga ik toch door. En uiteindelijk blijven er van het artikel een paar snippertjes over die me even bezighoude... lees meer
-
Uitstel, dat is een intuïtieve reactie op bijvoorbeeld vervelende huishoudelijke karweitjes. Het is dit jaar geen echte komkommertijd, maar toch wel een beetje, dus ik mag soms over zoiets kleins beginnen.
-
Benieuwd waar de laatste fase van de formatieonderhandelingen zich voltrekt. De Efteling?
Gisteren en eergisteren spraken ze op een andere locatie. Met een tuin. Ze hadden enorme vrijetijdskleding aan. De heren Pechtold en Rutte droegen gympen, de heer Buma zomerschoenen en... lees meer -
Op de vloer naast mijn bureau staat een stapel die de laatste weken sterk is gegroeid, en nog steeds hoger wordt. Dat zijn tijdschriften en artikelen uit kranten die allemaal de Summer of Love behandelen, vijftig jaar geleden dus. Dat soort mijlpalen hebben we nodig om ons leven... lees meer
-
Soms zijn er van die berichten die me een tijdje blijven achtervolgen, zonder dat ik weet waarom. Ik heb het gevoel dat ik er iets mee moet, terwijl ik echt niet weet wat.
Zaterdag las ik in een wetenschaprubriek dat muizen die niet kunnen ruiken en lekker vet eten, licha... lees meer -
Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu laat in een rapport weten hoe we er over 25 jaar voorstaan. Ik hoop er dan nog te zijn, dus ik nam gretig kennis van die bevindingen, waarvan de belangrijkste is dat we langer leven. Ik juich dat toe, want houd erg van het leve... lees meer
-
Vandaag worden de resultaten gepresenteerd van een groot onderzoek naar onze strandergernissen. Het wordt ook tijd voor een onderzoek naar het antwoord op de vraag waarom we ons zo vaak en zo snel ergeren. Kan best een beetje minder. Veel ergernis aan van alles om ons heen beg... lees meer
-
Een groot deel van mijn leven, zeg maar de eerste fase, was vakantiestress een onbekend verschijnsel. Misschien bestond het wel, maar niemand had het erover. In kranten en tijdschriften stonden geen pagina’s vol tips om die stress te voorkomen en volgens mij zat ook niemand op... lees meer
-
Als je op een grote manifestatie, bijvoorbeeld een festival, moet optreden (in mijn geval is dat voorlezen uit mijn boeken of zoiets) krijg je van de organisatie een polsbandje. Dan heb je toegang tot alles. Ik groei er altijd een beetje van. Het is net alsof het polsbandje ie... lees meer