Twee jaar geleden was de heer Remkes (`brandjesblusser’) voorzitter van een commissie die zich boog over de stikstofkwestie. Titel eindrapport: Niet alles kan overal. Ik weet nog dat ik dacht: graag was ik daar zelf mee gekomen. Kraakheldere woorden die werkelijk in ied... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Polen
De crisis maakt ons creatief. Als ik naar mijn stokoude auto loop, zie ik dat er achter mijn portier een klein oranjekaartje zit geklemd. Ik denk natuurlijk meteen aan de inhuldiging later deze maand. Maar nee, daar gaat de tekst op het kaartje niet over. Onder het kopje `Eigen ophaaldienst’ lees ik: `Geachte eigenaar, Mocht u verkoopplannen hebben voor deze auto (gekeurd of ongekeurd)’ en vervolgens staat er een telefoonnummer. De tekst eindigt met: `Bij voorbaat dank, inkoper Henk’. Vind ik stevig klinken: inkoper Henk, zonder achternaam. Ik ken de inkoper niet, maar voel dat Henk de naam is die bij hem hoort. Ik zie er ook een snor bij en ogen die handig glimmen. Ik kijk om me heen. Nog meer auto’s hebben een kaartje gekregen van inkoper Henk. Het zijn vooral de auto’s met een wat gehavende uitstraling. Een eindje verder staat een overbuurman het kaartje van inkoper Henk te lezen. Ik heb zin er even over te praten. De overbuurman ook, hij weet er bovendien meer van: `Ja, de auto’s gaan linea recta naar Polen. Daar brengen ze nog aardig wat op.’ Ik knik. Polen. Ik kijk naar mijn auto en stel hem in Polen voor op een grauwe dag vol zeurende motregen. Mijn auto en ik hebben een relatie die ik moeilijk kan benoemen. Ik denk dat we soms contact hebben, vooral wanneer ik haast heb en de auto helemaal geen zin heeft in die stemming. Dan ga ik vriendelijk tegen hem spreken. Nu heb ik geen haast, maar ik zeg dat hij écht niet met inkoper Henk naar Polen hoeft. En voeg er bemoedigend klapje op het dak aan toe.
Columns
-
-
Overal hier in huis staan of liggen boeken, maar er is één kast met daarin de boeken die ik altijd meteen wil kunnen vinden. Om het een beetje pathetisch te zeggen: de boeken van mijn leven. Al die boeken ken ik door en door, maar ik wil ze telkens nóg beter kennen. Daarom ga ik... lees meer
-
Wanneer het was, weet ik niet meer, waarschijnlijk langer dan tien jaar geleden: er was een landelijke staking van het openbaar vervoer, een harde actie. Al weken van tevoren over gesproken, kranten stonden er nogal vol van, maar er was één iemand die dacht dat het niet zo’n vaa... lees meer
-
Mijn huisarts zegt nooit dat ze het best moeilijk vindt haar praktijk `zo optimaal mogelijk’ te laten functioneren. Ze is geen klager. Maar ik merk het natuurlijk wel. Bijvoorbeeld aan haar assistent (m/v/x). Begin dit jaar belde je naar de praktijk, vertelde je de assistent dat... lees meer
-
Iets te warm weer doet ook wat met je gedachten. Gisternacht, 03.10 uur, werd ik geschokt wakker van een woord. Woord was: vuilniszak! Dus niet de zak zelf, nee, het woord ervoor, tien letters, met een uitroepteken erachter. Wat moest ik ermee? Ik probeerde me de droom te herinn... lees meer
-
Eerder deze week schreef ik over het groen van Wimbledon, zo symbolisch voor het echte begin van een lange zomer. Dat begin krijgt nog een zwieper door de Tour de France die vrijdag in Kopenhagen start. Het is ook het begin van de tweede helft van het jaar, wat ik liever zeg dan... lees meer
-
Zeker tien minuten keek ik gisteren in deze krant naar een foto van drie turnsters. Stond onder de kop: Nieuw hoofdstuk in turncrisis. De foto liet die crisis sterk zien. Had ook een beeld uit een horrorfilm kunnen zijn: drie vrouwen die net te weten zijn gekomen wie de bloeddor... lees meer
-
Sommige mensen zullen het met de Tour hebben, ik met Wimbledon: dan is de zomer echt begonnen. Ik weet ook hoe het zit met mijn gevoel, het is de kleur groen, van het gras natuurlijk maar ook van alles eromheen, ja, de sfeer is groen.
-
Aan een Amerikaanse die Nederlands probeert te leren, moest ik het verschil tussen treurig en zielig uitleggen. Viel niet mee, ook omdat ik pas laat op het Engelse woord voor zielig kwam, `pathetic’, hoewel dat woord de lading niet altijd dekt. Als je zegt “Dat is zielig voor ha... lees meer
-
“Wat is er met jou?” Als je die vraag wordt gesteld, heb je meestal geen zin in een antwoord, ook omdat je dat antwoord niet voor de eerste keer geeft. Grote pleister op je hoofd, arm in het gips, ineens een wandelstok. Dat de ander het vraagt, is niet gek. Die kan wel doen also... lees meer
-
Stel: ik steek de straat over, beetje in gedachten zoals ik vaak straten oversteek, en zie ineens een auto naderen, van rechts, wat doe ik? Ik deins met een sprongetje terug, de auto passeert me rakelings en ik roep: “Klootzak!”
Is mijn uitroep een mening over de rijstijl... lees meer -
Deze week belt een redacteur van Margriet op om te vragen wat ik leuke dingen vind. Dan moet je er vijf of zes opnoemen. Het is vaste rubriek in dat tijdschrift.
De Margriet lees ik zelden. Heb er verder niets tegen, maar voel me niet op en top de doelgroep. De rubriek ken... lees meer -
Op de familiereünie was er voor de kinderen een goochelaar. Uiteraard zat ik ook in het publiek. Goochelaars fascineren me altijd. Hij ging uitstekend met de kinderen om, hield hun aandacht erbij en behalve dat hij trucs vertoonde, maakte hij veel grapjes. Van geen enkele truc s... lees meer
-
Op school viel ik vaak in slaap. Lag niet alleen aan de lesstof. Ik was ook dikwijls moe van het leven dat ik op volle kracht aan het verkennen was. Leraren waren niet blij met mijn ontspanning.
-
Vaker dan me lief was hoorde en las ik afgelopen dagen over stress. Ging over reizigers, vooral vakantiegangers. Het wordt een moeilijke zomer. Onze grootste luchthaven functioneert nauwelijks meer, de wegen naar het zuiden van Europa zijn en blijven overvol, overal is te weinig... lees meer