Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Column

Puur

Als een man het over zichzelf heeft als `deze jongen’, ben ik een beetje op mijn hoede. Had ik een tijdje terug nog niet, is iets van de laatste jaren. `Deze jongen’ is niet zo erg als `ondergetekende’, maar het komt in de buurt. Een vrouw hoor ik het nooit over `dit meisje’ hebben: “En dan gaat dit meisje eens een hele avond niets doen.” Raar, maar ik zou er trouwens minder last van hebben. Of last, nou ja, lást is een wat te groot woord. Wat ik al zei: ik voel lichte waakzaamheid.

Paspoorten

Natuurlijk weet ik dat de vakantieperiode niet geheel probleemloos kan zijn (niets is dat), maar van de `vrijetijdsziekte’ had ik weer niet gehoord. Pijntjes, griep, aangejaagd door stress. En die stress komt weer door de veranderingen waarmee we moeizaam uit de voeten kunnen. Ineens slaap je langer, drink je je koffie later, misschien iets vaker een alcoholische drank. Dan natuurlijk de spanningen die je los moet laten, want voordat de vakantie aanbrak, moest je veel klaar hebben.
Er is ook iets met de aanmaak van adrenaline, nou ja, te veel om op te noemen.

Korting

Laatste weken kom ik in kranten steeds vaker een beroep tegen dat ik niet kende. Nu wel. Of beroep, nee, het is geen beroep, meer een bezigheid, een instelling.

Saus

Ja, ik heb weleens sprinkhanen gegeten. Hier in Nederland, Arnhem om precies te zijn, 2006. Of ze speciaal voor consumptie waren gekweekt, weet ik niet. Volgens mij hadden de gastvrouw en gastheer ze in ieder geval niet zelf gevangen. Doet er misschien niet toe: ze wáren er, gefrituurd, meen ik. 

Contact

Gisteren stond ik in een smalle straat achter een net iets te breed, roomwit bestelbusje te wachten. Ik kon er niet langs, maar dat gaf niets, want zo kon ik even nadenken over wat er met grote letters op de achterkant van het busje stond: Woning Diagnose. Daaronder uiteraard een telefoonnummer. 

Schuld

Lucht het me op, het artikel waarin staat dat planten geen bewustzijn hebben? Al héél lang ontzettend zorgvuldig onderzocht door wetenschappers, maar nu weten ze het zeker. Ze weten qua platen niet álles zeker, maar dit wel: geen bewustzijn. Maar lucht het me op? Ja en nee.

Zin

Het aantal vergat ik meteen, zoals de meeste getallen, maar wel begreep ik dat er steeds minder ambachtelijke bakkers zijn. En dat veel van hen volgend jaar met pensioen gaan. Was gisterochtend op de radio en nooit stond ik er eerder bij stil, terwijl ik het toch had moeten weten, al was het alleen maar omdat die onweerstaanbare geur in de vroege ochtend bijna uit onze straten is verdwenen. Er is uiteraard een organisatie van ambachtelijke bakkers en die gaat zich inspannen vooral jonge mensen warm te maken voor het vak. Ik houd mijn hart vast. 

Emoties

Open deur als ik zeg dat naar iets uitzien intenser kan zijn dan de gebeurtenis zelf. Gaat niet altijd op, vaak wel. 
Het is zondagochtend, nog vroeg, ik loop naar de fitnessclub en vind 17 uur een fijn tijdstip voor de finale. De avond is iets te ver weg, ik houd van namiddagen, het begin van de namiddag is misschien nog wat vroeg, ja, 17 uur is uitstekend. Ik ben me er zeer van bewust dat ik straks de uitslag weet, maar nu kan ik er nog lekker naar gissen. 

Jasje

Oma’s worden steeds jonger. Opa’s natuurlijk ook, maar ik zit in de trein en daar komt zo’n jonge oma naast me zitten. Ze begint te praten tegen een man tegenover ons die gretig een boterham eet die hij zojuist uit een hevig ritselende zakje heeft gepeuterd. Ze kennen elkaar. Hoe weet ik dat ze oma is? Ze zegt: “Ik ga vandaag, want morgen komen de kleinkinderen.” De man knikt. Natuurlijk moeten we op veel goed kauwen, maar het toont ons niet op ons voordeligst. Hij gaat er ook heen, want zegt, met volle mond: “Het begint toch om 10 uur?” 

Waakzaamheid

Een stevige tante. Zo noemt onze premier Ursula von der Leyen die in plaats van Frans Timmermans de machtigste mens van de Europese Unie wordt. 
Ik spits altijd de oren als onze premier een persoonlijke mening geeft, en vind het leuk weer eens zo’n wat ouderwetse typering als een stevige tante te horen. 
Lang geleden dat iemand het in mijn directe omgeving zei. Zou kunnen komen doordat er daar geen stevige tantes zijn, maar dat is niet zo. Ik ken zo drie of vier vrouwen die best voor stevige tante kunnen doorgaan. 

Pagina's