In mijn omgeving ben ik de enige die zich verzet tegen het continu bereikbaar moeten zijn. Met dat verzet voel ik me onderhand belachelijk, zelfs oud wanneer tijdens een gesprek het telefoontje lawaai begin te maken en ik zeg: `Je hóeft niet te reageren.’ Het is een nare opmerking, maar toch denk ik dat het waar is, maar ik heb geen zin meer erover te praten.
Hoe vaak heb ik nu een kleine interne verbouwing meegemaakt? In huis, bedoel ik, niet in mijn lichaam. Weet ik niet meer en ik snap ook waarom ik het niet meer weet, want ik probeer ze telkens razendsnel te vergeten. Ik zeg nu wel `kleine verbouwing’, maar die bestaat niet. Iedere verbouwing is groot, ook al gaat het, zoals nu hier, om één kamer. Die ene kamer is tijdens een verbouwing toch het hele huis.
Je hoort niet zo vaak meer dat iemand een kletsmajoor wordt genoemd. Misschien is het een te ouderwets woord. Net zoals smulpaap. Een kletsmajoor is een lulhannes geworden en een smulpaap een vreetzak. Toch denk ik nog vaak: wat een kletsmajoor. Sommige woorden raak je niet kwijt.
In een artikel dat ik lees over de hoogste baas van Albert Heijn, Dick Boer (zulke namen komen steeds minder voor) staat een citaat van oprichter Albert Heijn: `Een kruidenier is een vriend van iedereen en handelt in de goede dingen des levens: hij hoort voortdurend in zijn nopjes te zijn.’ Zoiets zegt niemand meer, niet alleen om er nauwelijks nog echte kruideniers zijn.
Soms kun je iets lezen zonder dat je weet wát je precies leest. Ik heb het niet over de meeste gebruiksaanwijzingen, nee, over andere teksten, bijvoorbeeld over het LINDA.festival dat afgelopen weekend plaatsvond. In Zaandam. Een festival voor lezers van het tijdschrift LINDA van Linda de Mol. Die lezers zijn vooral vrouwen en de bezoekers van het festival dus ook, maar liefst 12000 van wie de meeste tussen de 30 en 50 zijn en blond. Dat laatste vind ik opmerkelijk, terwijl ik geen idee heb wat ik ervan moet denken.
In de supermarkt kom ik een kennis van lang geleden tegen, op de vleesafdeling. Niet is lang geleden, maar soms wel. De supermarkt vind ik niet de plek bij uitstek voor ontmoetingen, behalve als je kunt rekenen op de stilzwijgende afspraak elkaar vluchtig te groeten. Als het meer dan dat moet worden, kan zich onrust van me meester maken.
Graag wil ik erover ophouden, maar het lukt niet: in de tijd van de eindexamens word ik bevangen door examenangst, nog steeds na 44 jaar. Met belangstelling lees ik dus over de cursus die is ontwikkeld voor leerlingen in wie ik me enorm herken, een cursus tegen examenangst. Die cursus is om voor mij onbegrijpelijke redenen niet populair, want faalangst is een taboe. Voor mij niet. In die cursus wordt bijvoorbeeld de paniekaanval behandeld. Hoe ga je die te lijf?
In de drukke winkelstraat hier vlakbij wordt de versiering verwijderd die daar een week voor Koningsdag is komen te hangen, vooral grote gouden kronen en vlagachtige uitingen in rood, wit en blauw. Ze hingen aan draden hoog tussen de huizen. Toen het er allemaal pas hing vond ik het nogal veel, maar ik vind dit soort dingen al gauw te veel, maar na een paar dagen was ik eraan gewend en was de feestelijke versiering de gewoonste zaak van de wereld.
Uiteraard keek ik dinsdagvond hoe Douwe Bob het deed. Na zijn liedje ben ik weer wat anders gaan doen, want ik dacht: beter kan niet. Komt ook doordat ik, net als Douwe Bob, erg van soberheid houd. En dan heb je het moeilijk bij zo’n songfestival, hoewel sommige manifestaties ook iets fascinerends hebben. Vind ik nu, had ik vorige jaren nog niet, het zal met ouder worden te maken hebben. Ik denk bijvoorbeeld aan de ontremd dansende trommelaar met een ontzettend grote broek aan. Ik weet niet meer welk land hij vertegenwoordigde, ik gok op Azerbeidzjan.
Het is natuurlijk een afwijking, maar seksschandalen in de politiek blijf ik interessant vinden. Goed woord ook: seksschandaal. Meestal vindt de veroorzaker ervan er het meeste nadeel van. Engeland spant de kroon. Daar wordt regelmatig een minister in lingerie tussen de schoonmaakspullen aangetroffen. Zoiets mis je dan toch in Nederland. Qua seksschandalen valt er hier in de politiek weinig te beleven. Ja, soms wat gerommel in hoge CDA-regionen, maar het blijft allemaal wat in de billenknijpsfeer zitten. Misschien is dat ook wel typisch Nederlands.
