Eergisteren, Prinsjesdag, was ik tot middernacht ver weg van het televisietoestel, heb dus niets gezien of gehoord van het politieke circus, want aangename bezigheden buitenshuis vroegen op volle kracht om alle aandacht.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Losser
Natuurlijk is er een verschil tussen zwaaien en wuiven! Sinds dinsdag is dat duidelijker dan ooit. Prinses Beatrix zei het op het balkon tegen haar zoon: `Even wuiven misschien.’ We hoorden het allemaal en vonden het waarschijnlijk vertederend. Als mijn moeder het tegen me zou zeggen, deed ik het dus niet. Daar ben ik heel kinderachtig in. Ik moet onderhand af van dat autoriteitsconflict, maar weet niet hoe zoiets aan te pakken. Maar goed, de koning deed wat hem gezegd werd, blijkbaar was hij er zelf niet opgekomen, hij begon te wuiven. Zwaaien is iets anders. Wuiven is vooral het gebaar, zwaaien heeft dwingender een intentie. Wuiven is niet deftiger, zoals sommige mensen denken. Het woord wel. Het heeft een zuinige klank, er zit weinig spontaniteit in. Zwaaien is losser. En ook uitbundiger, wat overeenkomt met de handeling: een vol gebaar. Zwaaien moet je ook gráág doen, anders moet je het laten. Als je met tegenzin zwaait, is die tegenzin hinderlijk zichtbaar. Er zijn twee kleine moeilijkheden als het om zwaaien gaat. De eerste is de vraag hoe lang je zwaait. Op een gegeven moment vind je het mooi geweest, maar degene naar wie je zwaait, zwaait nog steeds. Die denkt er vervolgens het hare of zijne van. Twee kleine, piepkleine moeilijkheid: je denkt dat iemand naar je zwaait en je zwaait terug, maar de ander zwaaide niet naar jou maar naar een persoon bij jou in de buurt. Je probeert van je gebaar nog iets te maken, maar dat lukt niet. Is dat belachelijk? Nee, maar toch vind je het, je hebt er last van.
Columns
-
-
Soms, heel soms nog maar, komt het voorbij, het befaamde lied uit de musical Anatevka: Als ik toch eens rijk was, dabbe-diebe-diebediebe-dom. Met het bronzen stem geluid van Lex Goudsmit, wie denkt er nog weleens aan hem?
-
Ah, dacht ik gisterochtend, straks de paarden op het strand van Scheveningen. Oefenen voor Prinsjesdag. Begin van een reeks beelden die bij de laatste maanden van het jaar horen. Nog even en dan zien we in het journaal winkels vol kerstpullen. Misschien later ook nog wat signale... lees meer
-
Het woord `fietsbridge’ kende ik niet.
Nee, moet anders beginnen. De intense zanger Jacques Brel stierf in 1978, maar blijft gelukkig velen van ons fascineren. Ik werk mee aan een theaterprogramma over zijn leven en werk en daarvan spelen we nu try-outs. Voordat het in wat... lees meer -
Helemaal begrijpen doe ik het niet, maar dat is mijn eigen schuld: ik heb te weinig zin me er in te verdiepen. Een theoloog, Arnold Huijgen, zegt dat de hel terug moet in de kerk. Ik ken de professor niet, heb geen verstand van hemel en hel, ben ook niet van de kerk, waarom zou... lees meer
-
Mensen zonder gevoel voor humor vind ik altijd intimiderend, zeker als ze ook niet kunnen lachen om humor van anderen. Zielig, ja ook. Misschien is zielig niet het goede woord. Ik kan medelijden met hen hebben, want er is iets misgegaan in hun leven. Gebeurde al vroeg. Je moet a... lees meer
-
Misschien is het bij alle kappers zo, maar met de mijne heb ik het nooit over haar. Niet dat ik er graag over praat, nee zeg, maar daarvoor ben ik daar wél.
Mijn kapper houdt van opera’s, mannen en boeken over de verhouding tussen lichaam en geest. De volgorde van deze voor... lees meer -
Lachen om grapjes die niet echt leuk zijn, is een kunst die de meesten van ons wel beheersen. Is een vorm van beleefdheid. Niet dat je meteen proestend dubbel klapt, maar je laat een lach zien die iets is meer is dan een glimlach. Je maakt er ook geluid bij, want dat hoort zo.... lees meer
-
Kunnen dieren denken? Ik weet het antwoord, heb er vaak over gelezen, maar toch blijft die vraag me bezigouden.
Ik lees een interview met filosoof Coen Simon van wie pas het (kleine) boek Dierenliefdeverscheen, geïllustreerd door Yoko Heiligers. Daarin gaat het we... lees meer -
Herrie in de Partij voor de Dieren, een van de aaibaarste groeperingen van het land. Wat is er aan de hand? Weten we niet. Natuurlijk niet, voeg ik eraan toe, want het gaat om integriteitschendingen en zodra die aan de orde zijn, wordt het meteen mistig.
-
Met verstandig doen heb ik altijd moeite. Misschien heb ik er zelfs een beetje een hekel aan. Komt vooral doordat ik vaak niet weet wat het is. Had ik als kind al. Bijvoorbeeld de vraag: “Is het wel verstandig wat je nu hebt gedaan?” Kon ik niets mee, ook omdat ik het al gedaan... lees meer
-
Op de radio hoorde ik gisterochtend een gesprek over het 50-jarig bestaan van het eerste officiële naaktstrand in Nederland (Callantsoog). Er waren plekken waar het ook kon, maar die hadden geen officiële goedkeuring. Of het een verschil maakt of je goedgekeurd naakt recreëert o... lees meer
-
In de trein is het warmer dan buiten, wat misschien logisch is. Een man en een vrouw komen aan de andere kant van het gangpad zitten. De vrouw ziet eruit alsof ze ieder moment kan gaan volksdansen, de man heeft een te korte broek aan en een dun overhemd vol vrolijke ballonnen. V... lees meer
-
Natuurlijk, alle muziek die ik wil horen kan ik via spotify in huis krijgen. Toch ben ik nog steeds koper, niet alleen omdat er hier in de buurt een fantastische muziekwinkel is. Daar weten ze precies waar ik van houd, en op vrijdag of zaterdag komen liefhebbers aan een grote ta... lees meer
-
`Nazomer’ vind ik een mooi woord. Ik ben nooit echt een liefhebber van de zomer geweest, hoewel dat dit jaar een beetje begon te veranderen, na het doornatte en kille begin, ik snakte naar warmte, meer licht en een andere geur dan die van natte jassen. Ik ergerde me eraan dat ik... lees meer