Dat ik behalve aan zee zelden op een terras zit, wreekt zich nu: de blauwe wijn is me ontgaan! Nooit gezien, nooit van gehoord, maar ik lees dat het de terrashit van 2016 wordt. Blauwe wijn! Smaakt hetzelfde als witte wijn, maar dat kun je natuurlijk niet zeggen, want er zijn nogal wat soorten witte wijn, maar ik bedoel dat je niet denkt: hé, die wijn smaakt blauw – dus naar iets wat je met de kleur blauw associeert (toiletontstopper). Je kunt er op den duur blauw van worden, maar dat heeft weer niets met de kleur te maken.
Een trefzekere campagne moet een perfecte slogan hebben. Het ritme is daarbij het belangrijkst. Reizigers mogen niet meer op het áller-, állerlaatste nippertje in de trein springen. Springen is hier niet het juiste woord, het is vaak een kwestie van zich tussen de sluitende deuren wringen. Is gevaarlijk en kan bovendien vertraging veroorzaken. Vandaar de nieuwe campagne van de NS.
Meestal is waakzaamheid geboden wanneer je hoort dat er behoefte is aan meer `schwung’. Iedereen weet wat er met schwung wordt bedoeld, maar het is lastig het 1,2,3 samen te vatten. Zelf was ik even niet met schwung bezig, maar ik kwam het woord tegen in een verslag van het CDA-congres afgelopen weekend, de aftrap van de verkiezingscampagne.
Het moet in 1971 zijn dat mijn ouders me meenamen naar vrienden van hen, bij wie we naar de wedstrijd van Muhammad Ali en Joe Frazier gingen kijken. Die verloor Ali, maar misschien vonden we toch dat hij won, door zijn klasse. Was midden in de nacht, ik zat nog op school, achttien jaar. Toen we bij de vrienden arriveerden, stonden er saucijzenbroodjes klaar en glazen wijn. Van die wedstrijd herinner ik me fragmenten en dat we gebiologeerd keken.
Waarschijnlijk doet het ons allemaal goed wanneer we het éven niet over eten hoeven te hebben en niets, helemaal niets over eten horen of lezen. Hoeft niet lang te duren, paar dagen, kleine week, zoiets. Ik kom erop doordat ik lees dat stedelingen steeds meer gaan jagen. Is in het westen van het land begonnen, maar het land is klein, het oosten zal inmiddels ook aan de beurt zijn. Met jagen bedoel ik niet haastig leven, nee, de jacht in de vrije natuur, dieren doodschieten.
Ook zo benieuwd naar het gesprek van minister Van der Steur en rapper Typhoon? De minister wil graag dat agenten snappen dat etnische profilering echt niet de bedoeling is. Hij hoopt dat Typhoon daarbij helpt. Dat kan lukken want `hij is geliefd bij de Nationale Politie’. Typhoons populariteit daar is natuurlijk prettig, en ook terecht, maar er schuurt iets in die redenering, terwijl ik meteen vind dat ik alsjeblieft niet moeilijk moet doen. Laten we het simpel houden: alles wat kan helpen, kan helpen. Zo is het.
Sommige mensen stralen weergaloze ontevredenheid uit. Het woord `stralen’ is hier niet helemaal op zijn plaats, maar misschien is het nuttig ook ontevredenheid een lichte glans te geven. Het kan best zijn dat er voor die ontevredenheid alle aanleiding is, maar vaak lijkt de ontevredenheid een vaste stand van het gelaat te zijn. Het maakt mensen er niet aantrekkelijker op, en ook niet toegankelijk. Aan een ontevreden medemens durf je niet zo snel de weg te vragen of hoe laat het is.
Toen mijn moeder was gestorven, bijna twee maanden geleden, moesten we een beslissing nemen over de muziek die tijdens haar uitvaart ten gehore gebracht zou worden. Eén liedje was meteen duidelijk: `Sammy’ van Ramses Shaffy. Toen het populair was, tweede helft jaren zestig, zei ze dat we dát bij haar begrafenis moesten draaien. Dat beloofden we. Ze was toen nog jong, alles was anders, onze levens, de wereld. Toen het door aula klonk, kwam het moment dat ze dat vroeg, sterk terug. Ik hóórde haar meezingen met Shaffy.
Het is niet goed, denk ik, maar soms heb ik zin ver uit de buurt te blijven van héél veel. Natuurlijk moet ik me bezighouden met de steeds groter wordende groep mensen die elkaar om de haverklap beledigen, niet zo’n beetje ook. Wil er niets mee te maken hebben, maar dat kan niet. Wat ik wil, is niet altijd mogelijk. Als ik zeg wat ik wil zeggen over de mensen die elkaar tot op het bot beledigen, ben ik misschien ook wel beledigend bezig en lees ik dat ik mijn kop eraf moet of zoiets.
Woensdag scheurde ik een artikel uit deze krant waarboven stond: `Castratie kat goedkoper in tuincentrum’. Stom, maar toen ik die kop voor het eerst zag, las ik over het woord `kat’ heen en vroeg me af of ik iets gemist had. Dat je dus als man ook naar een tuincentrum kan, als je behoefte voelt gecastreerd te worden. Niet dat ik me in zo’n behoefte herken, maar je staat nergens meer van te kijken. Maar toen zag ik `kat’ staan.
